က်ေနာ္ေစာင္႔ဖမ္းေနတဲ႔ လေရာင္ဟာ သန္းေခါင္ယံ အေနာက္နားမွာ

က်ေနာ္ေစာင္႔ဖမ္းေနတဲ႔ လေရာင္ဟာ သန္းေခါင္ယံ အေနာက္နားမွာ 

ဝပ္ပုန္းေနလုိက္တယ္၊ တရႊီးရႊီးျဖတ္သန္းသြားတဲ႔ က်ည္ဆံေတြ၊ ခေမာက္ေပၚကေနေက်ာ္တက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းပြတ္ကာသီကာေလး၊ ဝပ္က်င္းထဲမွာ အခ်ိဳရည္ကိုငွဲ႔တယ္၊ ေက်းဇူးေတာ္ကို မခ်ီးမြမ္းဘူး၊ ေသာက္ခ်ပစ္လုိက္တယ္၊ အဲဒီလို နံနက္ခင္းထဲမွာ ေနထုိင္တယ္။ ထြက္မေျပးဘူး၊ တစ္ေနရာထဲမွာ ခုခံတယ္။ ရန္သူက ကုိယ္႔စိတ္၊ နလံမထူႏုိင္ေသာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕၊ ကုိယ္႔ကိုယ္ကိုသနားဖုိ႕ ဖဲတစ္ခ်ပ္လိုသြားတာမ်ိဳး။ မနက္ျဖန္အတြက္လည္း သိုးေနတဲ႔ ေပါင္မုန္႕တစ္လံုးေတာ႔ အမႈိက္ပံုးထဲကေန ရႏုိင္ေသးတယ္။ လူသားဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ ထြန္းညိွထားတဲ႔ ဆီမီးေရာင္မွိန္မွိန္၊ ၾကယ္ေရာင္ဖ်ဖ်၊ အနႏၱစၾကဝဠာမွ မမႈိင္းမႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွင္ၾကီးမ်ား၊ တန္ခိုးရွင္ေလးမ်ား၊ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ လံုေလာက္ဟန္မတူေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးေပါက္စေလးမ်ား၊ ရိွခိုးပူေဇာ္ျခင္းကို ခံယူေတာ္မူထေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ အနာဂတ္အလင္းေရာင္၊ ကြ်ႏု္ပ္လဲက်လွ်င္ ေဖးမထားေပးမည္ဟု ယံုၾကည္ယူဆထားေသာ လက္မ်ား/ေလဟာနယ္မ်ား၊ မင္းက်ရံွဳးတုိင္း အတူရိွမယ္ဆိုခဲ႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား/ေျမနိမ္႔ခ်ိဳင္႔ဝွမ္းမ်ား ေနေရာင္ျခည္ကအစ သိုးေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေန႕ေတြမွာ သိုးေနတဲ႔ေပါင္မုန္႕ေပၚ သိုးေနတဲ႔ေနျခည္တန္းက်တာကို ေက်နပ္ေထြးေပြ႕ႏိုင္တဲ႔ အမိႈက္ပံုးကို ၾကည္႕ရင္းေပ်ာ္တတ္လာ။ ရွင္သန္ေနထုိင္ျခင္း=ေသဆံုးလဲက်ျခင္း ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာ ခ်စ္သူခင္သူမ်ား=လူစိမ္းမ်ား ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာ ကိုယ္႔အရိပ္ထဲ ကိုယ္ျပန္ခုိဝင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ႔ေျပာင္းသူေတာ႔မျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ဘဝတုိတိုေလးမွာ သံေယာဇဥ္တိုတုိေလးနဲ႕ ျပဇာတ္ေတြတိုေတာင္းလာ။ ညေနခင္းကိုေရာက္ဖုိ႕ တစ္ေနကုန္ျဖတ္သန္းရတာပဲ၊ စကၠန္႕တံေတြ အသံက်ယ္က်ယ္ျပဳလာတဲ႔ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ ဧည္႕ခန္းထဲ တစ္ေယာက္တည္းျဖတ္သန္းေနသလိုေပါ႔၊ ေခါင္းေပၚက က်ည္ဆံေတြဟာ ပ်ံေနတဲ႔ပ်ားေတြလား ပ်ံေနတဲ႔ျမားေတြလား၊ အိမ္ျပန္သြားတဲ႔စိတ္ကို ဘယ္လုိျပန္မွ်ားယူရမလဲ၊ ေသျခင္းတရားနဲ႕နီးလာတိုင္း စိတ္ေတြဟာ ပိုလြင္႔သြားတတ္တာမ်ိဳးလား။ မရိွျခင္းတရားရဲ႕ အဂၢဘံုကို ဒီလိုပဲ လွိမ္႔ဆင္းသြားလိုက္မွာလား၊ ပန္းပြင္႔ေတြ၊ တိမ္တုိ္က္ေတြ၊ စစ္ပြဲေတြနဲ႕၊ ရန္ျငိွဳးေတြ၊ ဒါေတြကို ထားခဲ႔ျပီး ဟုိဘက္ကို ကူးလုိက္ရမွာလား၊ အတုအေယာင္ခ်စ္ျခင္းေတြ၊ ဗလာမ်က္လံုးေတြ ဒါေတြနဲ႕ေဝးရင္ေကာင္းတာပဲ။ ေတးသံေတြမရွည္ေစနဲ႕၊ ဓားသြားေတြမလိပ္ေစနဲ႕၊ ေပါက္ကြဲေစတတ္တာေတြ စနက္တံျဖဳတ္ျပီးရင္ ေဝးေဝးကိုပစ္၊ လက္ထဲဆုပ္ကုိင္မထားနဲ႕၊ ႏွလံုးသားနဲ႕ဆုပ္ကုိင္မထားနဲ႕ တြဲကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္ေတာ႔၊ ေလွကို ၾကိဳးျဖည္လုိက္၊ ေရအုိးကိုလည္းခြဲလုိက္၊ က်ည္ဆံေတြတေျဖာေျဖာ၊ အလဟႆပ်ံသန္းေနတယ္။ ပစ္မွတ္ရဲ႕စစ္မွန္မႈအတြက္ သက္ေသလား၊ ျငီးေငြ႔ျခင္းရဲ႕ သေကၤတလား မယ္မယ္ရရ မကြဲျပားဘဲ ဝပ္ေနရာက ထရပ္လုိက္မိေတာ႔ လေရာင္ထဲ အနီေရာင္ေဆးေတြ နည္းနည္းေရာသြားတယ္၊ မခ်ိဳလြင္တဲ႔ပံုျပင္ေတြဟာ ဘုတ္ခနဲျပန္ျပဳတ္က်သြားတဲ႔ေနာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ရွာမရေတာ႔ျပန္ဘူး။                       ။

Regards,
Zephyr
၁၃ ရက္ ၃ လ ၂၀၁၃