ကဗ်ာအက်ဥ္း
ကဗ်ာေတြ ေရာက္မလာတာၾကာျပီ။
ရွင္႔ကို ကြ်န္မ မခ်စ္ေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းထဲက ေကာင္မေလးလို ေျပာမသြားတာကလြဲရင္။
ဒါမွမဟုတ္ ... စိတ္ထဲကို ေခါင္းငံု႕ၾကည္႕ဖုိ႕ ပ်င္းတဲ႔ လူေတြနဲ႕ ကြ်န္မအတူမေနႏုိင္ေတာ႔လို႕ပါ ဆုိျပီး ထြက္သြားတာလား ...တစ္ခုခုပဲ။
ကဗ်ာထဲမွာ ဘာမွမ ပါဘူး။ စိတ္ထဲက အမႈိက္ေတြပါရင္ပါမယ္။
မပါရင္လည္းမပါဘူး ...ေခတ္ကိုလည္းထင္ဟပ္ခ်င္လည္း ထင္ဟပ္မယ္။ ေအာင္တုိးတုိ႕၊ ဘိုနီတို႕၊ ဘလက္ကီတို႕ ၀င္ဟပ္သလို ၀င္ဟပ္မွာေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ စိတ္က်န္းမာေရးအတြက္ျဖစ္ျဖစ္၊ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရဖုိ႕ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀မ္းသြားဖုိ႕ျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာဖတ္စရာမလိုတာေသခ်ာတာေပါ႔။
ကဗ်ာဖတ္ျပီး ဘာမွလည္း မခံစားရေပါင္ဆိုရင္လည္း ... အဲဒါကမွ ကဗ်ာရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္အစစ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏို္င္တယ္။ ကဗ်ာဟာ အႏုပညာ အစာမေၾက ေရာဂါရိွသူေတြကို မူးေ၀ရာကေန ေအာ႔အန္ေသဆံုးတဲ႔အထိ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးရိွတယ္။ (ဖတ္ရင္ သတိနည္းနည္းထားပါ)။
ကမာၻမွာလည္း ကဗ်ာေရးသူ၊ ဖတ္သူေတြရိွတယ္။ ျမန္မာမွာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ ကဗ်ာက ကဗ်ာအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္လည္းလုပ္မယ္။ သူ႕အလုပ္ဘာမွန္းမသိလုိ႕ တ၀ါး၀ါးသမ္းေ၀ခ်င္လည္း သမ္းေ၀ေနမယ္။ ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႕လုိ႕ ၾကယ္ေတြမျမင္ရရင္ အဲဒီမွာ ၾကယ္ေတြမရိွဘူးလုိ႕ မဆိုလိုဘူး။ .... ကဗ်ာေတြကို ငံု႕ၾကည္႕လို႕ .. ကိုယ္႔ေျခမပဲကိုယ္ျမင္ရတယ္ဆိုရင္ ... ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေျခမမွာ ကဗ်ာရိွတယ္မွတ္ပါ။ ။
Zephyr
No comments:
Post a Comment