အိမ္မက္အေသေတြက ေစ်းေကာင္းပိုရတယ္။

အိမ္မက္အေသေတြက ေစ်းေကာင္းပိုရတယ္။

လက္ငုတ္လက္ရင္းအျဖစ္ ကဗ်ာေရးျခင္းကိုလုပ္ကို္င္ပါတယ္။

အလြမ္းေတြအေလလိုက္တဲ႔အခါ ... စိတ္ေလလိုက္ပါတယ္။

သာသာယာယာရိွတဲ႔အခါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးကဗ်ာေလးေတြေရးတယ္။

တ၀မ္းတခါးအတြက္ ကဗ်ာက ဗုိက္မျပည္႕ရင္ တျခားအလုပ္နဲ႕ဗိုက္ျဖည္႕လုိက္တယ္။

ထူးျခားတာဘာမွမေရးဘူး။ ဒုတိယတန္းစားကဗ်ာေတြ မ်ားမ်ားေရးပါတယ္။

ခင္ဗ်ားတို႕အားလံုးလုိပဲ မေန႕က ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ... မနက္ျဖန္အိမ္မက္ေတြနဲ႔။

အိပ္ေရးပ်က္ေလ႔မရိွေပမယ္႔ မၾကာမၾကာသမ္းေ၀ပါတယ္။

ဘဂၤဉာဏ္ေၾကာင္႔မဟုတ္ဘဲ .. စိတ္မပါတာနဲ႕ ဘ၀ကို မုန္းတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈေတြ သိုးသိုးသြားတဲ႔ေန႕စြဲေတြကိုလည္းမုန္းပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြဆံုးရွံဳးသြားတဲ႔ေန႕ေတြကိုလည္းမုန္းမိတာပါပဲ။

အင္စပီေရးရွင္းရေအာင္၊ အက္စပရင္နဲ႕ရာရွင္နယ္ ေဆး၀ါးေတြမသံုးေဆာင္ျဖစ္ဘူး။

ေလာကၾကီးထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း ျမင္သမွ်ေရးပါတယ္။

ေခြးတစ္ေကာင္ကိုၾကိဳးနဲ႕ဆြဲမသြားေပမယ္႔ .. ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ၾကိဳးနဲ႕ဆြဲသြားပါတယ္။

တစ္ခုခုမွားေနတယ္လုိ႕ လူတကာထင္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ေတာ႔ လံုလံုေလာက္ေလာက္မွားျပီးျပီဆိုတာသိေနတယ္။

အတၱနဲ႕ပရမွ်ေအာင္ တစ္နာရီပိုပိုအိပ္ပါတယ္။

က်န္တာေတြက ဒီလိုပါပဲ။ ျမဴးဇစ္ကိုၾကိဳက္တယ္။

စကားမ်ားတဲ႔ေကာင္ေတြကို အျမင္ကတ္တယ္။

ႏုိင္ငံေရးကိုနားမလည္ဘူး။

ကဗ်ာေတြေစ်းေပါတာလည္းနားမလည္ဘူး။

ေနမေကာင္းရင္ ေဆးေသာက္ရမွာပ်င္းတယ္။

အလုပ္ထဲမွာေပ်ာ္တယ္။

ကြန္ဖက္ရွင္နယ္ကဗ်ာေတြမဖတ္ခ်င္ဘူး။

ရီဗာဒီၾကိဳက္တယ္။

အက္ရွ္ဘရီ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေတြၾကိဳက္တယ္။

အေမရိကန္ ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာေတြၾကိဳက္တယ္။

အသည္းမာလွတဲ႔ ျမန္မာျပည္က ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုၾကိဳက္တယ္။

ဗန္ဂိုးလို ေသရင္ နာမည္ၾကီးမလားလုိ႕ ကဗ်ာေရးေနၾကတာမဟုတ္ဘူး။

အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးလို .. ကဗ်ာေတြ စနက္တံျပဳတ္ျပီး ေလာကထဲက်လာၾကတာ ....

ဒါဟာလည္းကံပဲေပါ႔။

ကဗ်ာစံေတာ္ခ်ိန္မွာ ေျခာက္နာရီထိုးေနသလို

ေခါင္းကေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနေပမယ္႔ ခဲရာခဲဆစ္တြယ္ဖက္ပါတယ္။

ဒဏ္ရာႏွစ္ခုေပါင္းရင္ ပိုၾကီးတဲ႔ဒဏ္ရာျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ပါတယ္။

တခါတေလလည္း ေသသြားတတ္တယ္မဟုတ္လား။

ေခးေအာ႔စ္မွာ စည္းကမ္းရိွသလို၊ ဘ၀မွာ စည္းကမ္းရိွခ်င္တယ္။

သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုမွာ

နိဗၺာန္မေရာက္မီစပ္ၾကား ျဖစ္ေလရာဘ၀မ်ား၌

ကဗ်ာဆရာဘ၀ကို ရရေစျခင္းအက်ိဳးငွာ .. ဤကဗ်ာကိုေရးသည္။

Notes:

Poem for my mom