အေဖမ်ားေန႕ကဗ်ာဆိုပါေတာ႔အေဖ။

အေဖမ်ားေန႕ကဗ်ာဆိုပါေတာ႔အေဖ။

မိသားစုေတြဟာ ရွည္လ်ားတဲ႔ခရီးတစ္ခုေပါ႔ အေဖ။

ဆူးပင္ေတြညိေနတဲ႔လွညး္ကို အေဖေမာင္းတယ္။

ႏြံ႕ထဲဆင္းျပီး လွည္းကိုတြန္းတယ္။

ေရစီးၾကမ္းလည္း ေဖာင္ကိုဆန္တက္တယ္။

ဒါေတြဟာ အေဖ႔အလုပ္ေပါ႔။

အေဖက ႏိုက္ဘြဲ႕ကိုမယူဘူး။

လက္မထိပ္မွာ အပ္ရာမရိွဘူး။

လုပ္စရာရိွတာလုပ္ေနတဲ႔

သာမန္အေဖတစ္ေယာက္၊

ရြက္အုပ္သီး သူရဲေကာင္းေပါ႔။

မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္အလုပ္လုပ္ေတာ႔

အေဖရတာက

သားသမီးအမုန္းေပါ႔။

အေဖကညည္းညဴတတ္သူမဟုတ္ဘူး။

ဖ်ားနာတတ္သူမဟုတ္ဘူး။

ေန႕တုိင္း ပါတိတ္ေရာင္းေနရင္း

ေစ်းဆိုင္က်ဥ္းက်ဥ္းမွာ

သြပ္မုိးနိမ္႔နိမ္႔မွာ

တစ္ဆိုင္လုံးဖြျပီး

ဘာမွ၀ယ္မသြားတဲ႔သူေတြနဲ႕

ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေရာင္း၀ယ္ေနတတ္သူ။

အေဖက မနက္ ေစ်းမဖြင္႔ခင္

ဘုရားေက်ာင္းတက္ေလ႔ရိွေတာ႔

သားေတြက

သူေတာ္ေဂါင္းဂ်ီးလို႕ ရြဲ႕တယ္။

အေဖ၀ယ္လာတဲ႔မုန္႕ေတြစားျပီး၊

အေဖ႔လြယ္အိတ္ထဲက လုိသေလာက္မုန္႕ဖုိး ႏိႈက္ယူခြင္႔ရိွတာေတာ႔

ေပ်ာ္ခဲ႔တယ္။

အေဖက

သားသမီးရိွလာေတာ႔

အရက္နဲ႕ေဆးလိပ္ျဖတ္တယ္။

စီးပြားေကာင္းလာေတာ႔၊

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းကို အဆက္ျဖတ္တယ္။

အေဖဘ၀က သံုးပံုတစ္ပံုပဲ

က်န္တဲ႔သံုးပံုႏွစ္ပံုက

မိသားစုေဆာင္းခိုတဲ႔ ခရုခြံ။

ကြ်န္ေတာ္ ကိုးတန္းႏွစ္မွာ

စီးပြားက်လာေတာ႔

အေဖအိမ္မွာရိွလာတယ္။

ေက်ာင္းလုိက္ပို႕တယ္။

လိုက္ၾကိဳတယ္။

သား သမီးေတြကို

အေဖခ်စ္ပါလားလို႕

ကိုးတန္းမွပဲသိတယ္။

အေဖမစားတဲ႔ညစာေတြဟာ

မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။

စီးပြားပ်က္ခ်င္ေတာ႔

ဘာလုပ္လုပ္ရွံဳးတယ္။

ဥစားၾကက္လည္းေမြးတယ္။

ရွံဳးတယ္။

ဆီလုပ္ငန္းလည္းလုပ္ဖူးတယ္။

ရွံဳးတယ္။

အေဖက

ျမန္မာျပည္က

အရွံဳးသမားတစ္ေယာက္အျဖစ္

ထြက္ခြာသြားတယ္။

တတိယႏိုင္ငံတစ္ခုထက္

နည္းနည္းေလးသာတဲ႔ႏိုင္ငံမွာ

အေဖအလုပ္လုပ္တယ္။

ဒီအရြယ္မွာ အျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္တာ အေဖပဲရိွတယ္။

အသက္ ၄၀ ေက်ာ္မွာမွ

ဘ၀ကိုစတယ္ဆိုတာ

အေဖ႔ဘ၀ပဲ။

သုညကျပန္စရတယ္။

ေလာကဓံေျခသာေနတဲ႔ႏွစ္မ်ားက

၉၉ ကစတယ္။

ဒီလိုနဲ႕

မိဘဆံုး။

သားေတြဘြဲ႕ရကုန္၊

မိန္းမလည္းဆံုးသြား၊

အေဖဟာ

ဘာအတြက္မွန္းမသိ

အလုပ္လုပ္ေနသူျဖစ္လာ။

အေဖ႔ဘ၀ဟာ

ဘယ္လိုေတြးၾကည္႕ေတြးၾကည္႕

အရင္းေတာင္မရဘူး။

အေဖဟာ

အလွဴအတန္းရက္ေရာ၊

အေပါင္းအသင္းခင္၊

လက္ဖြာ၊

ဘုရားတရားၾကည္ညိဳ၊

ေရဒီယုိနားေထာင္ေလ႔ရိွ၊

မိန္းမကို အေတာ္ေလးခ်စ္ခင္၊

သားမ်ားနဲ႕ စကားၾကာၾကာေျပာရင္မတည္႕၊

အသက္ၾကီးေပမယ္႔

ထင္သေလာက္မပ်က္စီးေသးတဲ႔ အဖိုးအိုေလးေပါ႔။

အေဖက

အခုအထိ က်မ္းစာေလးတစ္အုပ္ကို အထပ္ထပ္ဖတ္တုန္း၊

သူ႕ဘ၀မွာဖတ္ခဲ႔တဲ႕႔စာအုပ္အနည္းငယ္က အေၾကာင္းေတြနဲ႕

ၾကံဳခဲ႔တဲ႔ေလာကကို တုိက္ဆိုင္ၾကည္႕ေနတုန္း။

ငယ္ငယ္က

အေဖဖတ္ခိုင္းတာ

ေယာနသံစင္ေရာ္၊

ပါပီလြန္ႏွင္႔ဗင္ကို

နႏၶာသိန္းဇံ

ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ျဖစ္တာက

တရုတ္သိုင္း၀တၳဳ။

(ေျခာက္အုပ္တြဲကေန၊ ဆယ္႔ႏွစ္အုပ္တြဲကို ႏွစ္ရက္အတြင္းျပီးေအာင္ဖတ္တယ္။)

အေဖအနားမွာမရိွေတာ႔

သားသိသင္႔တာေတြသိဖို႕

ဦးသန္႕အေၾကာင္းဖတ္၊

သက္လံု (သားငယ္ရြယ္လူးသိေစဦး)

ေဒါက္တာမတင္၀င္း (ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊မိသားစုဘ၀) ဖတ္ဆိုေတာ႔

အေဖစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ဖတ္တယ္။

အဲဒီတုန္းက တကယ္ၾကိဳက္တာက

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကစာအုပ္ေတြ။

လတိုင္းအေဖ႔ဆီကို စာေတြေရးတဲ႔အခါ

က်မ္းစာ၊ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကစာနဲ႕

ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြပါတယ္။

အေဖက ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ပရိသတ္

နားမလည္ဘဲေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔သူ။

ဒီႏွစ္

အေဖမ်ားေန႕မွာ

အေဖ႔ကိုဖုန္းဆက္ေတာ႔

အေဖေပ်ာ္ေနတယ္။

ဘ၀ဟာ so far so good ဆိုလား၊

ကမၼသကာဆိုလား၊

အေဖ႔ရယ္သံထဲထိုးထုိးေထာင္ေထာင္ဒႆနေတြပါေနတယ္။

နည္းနည္းေတာ႔ေနာက္က်သြားတယ္အေဖ

အခုသားအသက္ ၂၉

အေဖ႔ကို ေက်းဇူးတင္ဖုိ႕

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေကာက္ခါငင္ခါေရးမွ

မ်က္ရည္စို႕ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနမိ၊

Thanks Dad,

May God Bless You 4ever +1 day.

With Love,

Your younger son,

Zephyr

Notes: Question of the day.

ခင္ဗ်ားရဲ႕

ရြက္အုပ္သီးသူရဲေကာင္းကိုေရာ

ခင္ဗ်ားတို႕ ေမ႔ထားတုန္းပဲလားဗ်ာ .................။ ။