Tuesday, April 5, 2011

ဓာတ္ရွင္

ဓာတ္ရွင္

တစ္ဖက္သတ္စကားမ်ား သပ္သပ္ရိွေလေတာ႔သည္တကား၊ ထုိးဇာတ္ဆင္၊ မ်က္ရည္မ်ားက်ခန္း၊မၾကာမတင္ ေမ႔ေမ႔မွာႏွလံုးေရာဂါအခ်ိန္မီရရိွ၊ ႏွမလက္ေလွ်ာ႔ေျဖေလ်ာ႔ေခြ၊ မၾကာမီ ဘ၀အတြက္အာမခံခ်က္ရိွသည္ဟုယူဆ ထုိေယာက်ာ္းအျပံဳးကို ပိုစတာတစ္ခုတြင္ျမင္ဖူးသလိုလုိရိွ၊ လိပ္ေခါင္းေရာဂါမွအခ်ိန္မီသက္သာလာသူလုိလုိ အသံေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလးျဖင္႔ ႏႈတ္ဆက္သြား ...ျပီးပါျပီ။

တစ္ခ်က္ခ်င္းရိုက္ထုတ္ပစ္လုိက္၊ ခ်န္ပီယံေတြေရာ၊ အရွံဳးသမားေတြပါရိုက္တဲ႔ Callaway။ လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ Callaway။ သင္ထင္တာထက္ နည္းနည္းပိုရွည္သတဲ႔။ ေဂါ႔ဖ္သီးတစ္လံုးလိုပါပဲ ထိခ်က္ျပင္းျပင္းနဲ႕ သဲက်င္းထဲက်သြားတာ၊ ေဂါ႔ဖ္သီးဟာ ငါ႔ဘ၀အမွတ္အသားထုိးထားတဲ႔ ငါ႔ဘ၀ အငယ္စားေလးပါပဲ။ သဲက်င္းဟာ ငါ႔ဘ၀အမည္ထိုးထားတဲ႔ ငါ႔ဘ၀ အေသးစားေလးတစ္ခုပါပဲ။ ရုိက္ခ်က္ဟာ ငါ႔ဘ၀အမည္ထိုးထားတဲ႔ လုပ္ၾကံခံရမႈေသးေသးေလးပါပဲ။ Callaway.... ေဂါ႔ဖ္အိတ္မွာေရႊျခည္ထိုးထားပါတယ္။ မင္းနာမည္ Callaway။ လြယ္ပိုးပါတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သဲက်င္းထဲထိ ရိုက္ထုတ္ပါတယ္။ Callaway။ ႏႈတ္ဆက္အနမ္း အျဖစ္ ဒရိုင္ဘာတုတ္ကိုထုတ္လိုက္ပါတယ္။ Callaway။ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ကို တည္႕မတ္စြာထားျပီး ရိုက္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ ခါးအနည္းငယ္ေစာင္းမိ။ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ သဲက်င္းဆီသို႕ ေဂါ႔ဖ္သီးအမည္ခံ အေသးစားနက္ရွိဳင္းဒဏ္ရာတစ္ခု၀ဲပ်ံလ်က္။

ဗာဟီရတစ္ခုလိုတြင္တြင္ျပဳမူပါတယ္။ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြဖဲႏိုင္လာတဲ႔ေန႕၊ တကယ္႔ကို ဂနာမျငိမ္ေအာင္ျဖစ္ရပါတယ္။ လြမ္းလို႕မ်ားေသသြားမလားပူပန္ရတဲ႔အထိ၊ ေဆးရံုမွာ တံုကင္ၾကိဳယူထားပါတယ္။ အခ်စ္ေရ ..အခ်စ္ရဲ႕ အလြမ္း ဒက္ဆီဘဲလ္ ျမင္႔ျမင္႔ သီခ်င္းရင္႔ရင္႔ျဖင္႔သာ ဘ၀ကိုေလွ်ာ္ဖြတ္ပါတယ္၊ ကဗီြးရြက္ေတြလို ေနေရာင္လည္းမသက္သာ၊ေၾကြက်လည္းေျမလႊာျပဳန္းတီး၊ ေနမထူးေသမထူး ပါရမီရင္႔စြာ အသံုးမက်ျဖစ္ေနရ၊ ခ်ိဳင္းေထာက္မပါတဲ႔ ဒုကၡိတဟာ အသည္းကြဲသမားဆိုလား ။ အခ်စ္ဟာ ေနမရင္႔မီ ရူးသြားတဲ႔ ၀ီရိယလြန္ကဲတဲ႔ ေခြးရူးတစ္ေကာင္မွ်။

ဆင္ေသေနာက္လုိက္သြားတဲ႕က်ီးကန္းေတြတဲ႔၊ၾကည္႕မိေတာ႔ ..ကိုယ္႔လိုငနဲေတြခ်ည္းျဖစ္ျဖစ္ေန။ ပင္လယ္ေသထဲ ေသေနတဲ႔ေရ၊ ေသေနတဲ႔ေရထဲက ေသေနတဲ႔ငါး၊ ေသေနတဲ႔ငါးထဲက ေသေနတဲ႔အိမ္မက္၊ အဲဒီအေသအထပ္ထပ္ေနာက္ဆံုးမွာမွ ငါ႔ကိုယ္ငါ ျပန္ေတြ႕တယ္။ ဆြဲဆုတ္ပစ္လုိက္တဲ႔ရည္းစားစာ၁၆ အုပ္ (လက္ေရးခပ္ေသးေသးမ်ားျဖင္႔လွပစြာ)။ ဒဏ္ရာမ်ားကို ေရၾကည္ရသည္အထိ တူးထုတ္ျခင္း၊ ဆိုၾကပါေတာ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္ရင္း .......ဆိုၾကပါေတာ႔ မုန္႕ထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ကိုကိုင္ရင္း၊ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို ညည္းရင္း၊ လေရာင္ေတြ စုိစြတ္တဲ႕လမ္း ... တခမ္းတနား အထီးက်န္ျခင္းဟာ အမာရြတ္တစ္ခုဆုိပါေတာ႔ ဒဏ္ရာကိုခ်စ္ေနသူထက္ ပိုရူးသူမရိွေတာ႔ပါ။

အေႏွးေလ်ာက္ရန္၊ တစ္ခ်က္ေငးၾကည္႕၊ေဆြးေဆြးေလးထားလုိက္၊အၾကည္႕ေဆြးေဆြး၊အရိုးေဆြးေဆြး၊ ေျမးမ်ားရတဲ႔အထိ မေမ႔ေသးပါဟု အဘိုးအုိတစ္ဦးမွ ငယ္နာမည္ကိုမေမ႔ေၾကာင္းေျပာၾကား၊ ေတာ္ရံုပဲေကာင္းတယ္ ဆိုသည္႕မ်က္ေစာင္းလွလွေလးမွာ ဇနီးေလာင္း၏ ဗီတိုအာဏာျဖစ္ေန၊ သံုးခါျပန္ေလွ်ာက္၊ အသက္ေလးဆယ္သီခ်င္း တိုးတိုးညည္းေနသူမ်ား၊ တျဖည္းျဖည္းေနလံုးသည္ ပင္လယ္ထဲျပဳတ္က်၊ ေနလံုးသည္ေတာင္စြယ္တြင္ကြယ္၊ေနလံုးသည္ မျမင္ရသည္႕တစ္ဖက္ျခမ္းသုိ႕ လွစ္ခနဲေျပးထြက္၊ ေနကြယ္သြားေသာ္ အပူဓာတ္သည္ စိမ္႔၀င္ေျမျပင္မွၾကြတက္လာသလိုေႏြးေထြးလာ၊ထုိစိတ္သည္ေႏြးေထြးလာ၊ အမည္နာမမတပ္ထားေသာ္လည္း ျဖစ္တည္လာ၊ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားသည္ တေစၦတစ္ေကာင္ကိုၾကိဳဆို၊ တေယာသံသည္တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာ၊ သိေနေသာစိတ္၊သိေသာစိတ္သည္ လြမ္းေနေသာစိတ္၊လြမ္းေသာစိတ္ကို ေအာင္ျမင္မလုိလို၊ရွံဳးနိမ္႔မလိုလိုျဖစ္ေန .......................။

ေနၾကာေစ႔ခြံမ်ား၊ဖရိုဖရဲထုိင္ခံုမ်ား၊ သံုးေရာင္ျခယ္အလံေတာ္အတြက္ ရပ္ခဲ႔တဲ႔မတ္တပ္၊ ေလေအးစက္သိပ္မေကာင္းဘူး။ တယ္လီဖံုးသံမ်ားၾကားရ၊ လူၾကီးမင္း ဓာတ္ရွင္သည္ ဆက္သြယ္မႈ တပ္ဆင္ထားျခင္းမရိွေသးပါသျဖင္႔ လြမ္းဆြတ္၍မရႏိုင္ေသးပါရွင္။ ။

စကားမစပ္
ရံု၀င္ခေပးေခ်ခဲ႔တဲ႔ လက္မွတ္တစ္ပိုင္း
ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပန္ရႏိုင္မလားခင္ဗ်ာ။ ။

Zephyr

Notes:, by the way, it is not a poem :). It is the flow of mind in fluid.
Juz a form of Art...........!!!

Monday, April 4, 2011

မေအာင္ျမင္ေသာညေနမ်ား။

မေအာင္ျမင္ေသာညေနမ်ား။

ညည္းစီစီ၊ရီေ၀ေ၀……………….ဒဏ္ရာမဟုတ္တဲ႔ လြမ္းဆြတ္မႈေပါက္စေလးပါ။

ေခြးေပါက္ကေလး စမ္းေဟာင္ၾကည္႕ေနသလို ခ်စ္စရာအၾကည္႕ေလး။ အႏူးညံ႕ဆံုးခြဲစိတ္ဓားပါးေလးရွမိသြားတဲ႔ေန႕ …………ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေငးေနရံုပါ ……..။

သူ႕ပါးျပင္ေဘးက လ်ပ္တိုက္ေျပးလႊားတဲ႔ေလညင္းေလးမျဖစ္ခ်င္ဘူး … သူ႕အရိပ္ေလး ေက်ာေပၚကျဖတ္သြားတာကိုပဲခ်စ္တယ္။ အေအးဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနျဖစ္တဲ႔ညေနေပါင္းမ်ားစြာ …. ျဖတ္သန္းသြားတဲ႔အရိပ္ေလးေပါင္းမ်ားစြာ။ … အရိပ္ေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ သီထားခဲ႔ပါတယ္။ စိတ္နဲ႕က်စ္တဲ႔ၾကိဳး … တစ္သီးပုဂၢလ ပန္းပြင္႔ေလး ………………..၊ေရႊအိုေရာင္ျမဴေတြလွတဲ႕ လြမ္းဖြယ္႔ညေနမ်ား ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀ကို လက္နက္ခ်ထားပါတယ္။………………..။

သူ႕ရဲ႕ၾကိမ္ျခင္းေလးထဲက လက္သုတ္ပု၀ါေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ရက္သတၱပတ္ေတြျဖစ္တယ္။ ခ်စ္ေနျခင္းကိုဓာတ္ခြဲၾကည္႕ရင္ေတာ႔ ရူးသြပ္မႈေတြပဲပါမွာေပါ႔ ……….၊ဒါေပမယ္႔ဗ်ာ …. လြတ္လပ္စြာ အျပစ္ကင္းတဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္းေတြကို ဆာေလာင္ေနတဲ႔စိတ္နဲ႕ အျဖဴေရာင္အၾကည္႕ေတြေတာင္မပါဘဲ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔အရိပ္ေလးတစ္ခုစာရွင္သန္ေနတဲ႔ ဘ၀ေလးတစ္ခုဟာ သူ႕အဓိပၸာယ္နဲ႕သူရိွတယ္။ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္အျဖစ္ အရိပ္တစ္ခုရိွပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈကို ဂီတလုိ႕သတ္မွတ္ရင္ သူ႕ကိုဆုိျပခဲ႔တဲ႔တိတ္ဆိတ္မႈဟာ အခ်ိဳဆံုးေတးသြားျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။

တဒဂၤေလးပါပဲ။ သူျဖတ္သန္းသြားတုိင္း လန္းဆန္းသြားတဲ႔ ကုမုျဒာေတြဟာ စိတ္ထဲမွာ အျပိဳင္းအရိုင္းဖူးပြင္႔လာၾကတယ္။ သူ မစိုက္ပ်ိဳးထားဘဲ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ဥယ်ာဥ္တစ္ခု။ ညေနခင္းတစ္ခုစာၾကီးျမတ္ခဲ႔တဲ႔ ေန႕စြဲမ်ား၊ ဘယ္သူျခစ္သြားမွန္းမသိတဲ႔ အေအးစားပြဲခံုေပၚက အသည္းပံုနဲ႕ျမားတစ္စင္း၊ ျမားဆုိတာ အသည္းကိုပစ္ဖုိ႕လုိအပ္လုိ႕လား။ သူ႕အလင္းနဲ႕လွေနတဲ႔ၾကယ္ကေလးကိုခ်စ္သလို၊ ပန္းဖူးေလးကို ဥယ်ာဥ္မႈးကခ်စ္သလို၊ ပိုင္ဆိုင္လုိျခင္းရဲ႕အျပင္ဘက္မွာ အရိပ္ေလးတစ္ခုစာေလာဘနဲ႕ တိတ္တဆိတ္ထုိင္ေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ဘာမွ သိပ္အမ်ားၾကီးမလိုအပ္ခဲ႔ပါဘူး။

ပန္းပြင္႔ေတြရဲ႕ကမာၻမွာ ေနေရာင္ျခည္ဟာ အေႏွာက္အသြားလြတ္စြာျဖာက်ေနသလိုေပါ႔။ အရိပ္ေလးရဲ႕ မသိျခင္း နယ္စပ္မ်ဥ္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ေနထုိင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕သဲနာရီေလးမွာ သဲေတြကုန္စျပဳလာျပီ။ အရိပ္ေလးက ကြ်န္ေတာ္႔ကို မေလးပင္ေစပဲျဖတ္သန္းသြားသလို၊ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မျမင္ရတဲ႔အရိပ္ေလးျဖတ္သန္းသြားတဲ႔အခုိက္အတန္႕ေလးကို တမ္းမက္ျမတ္ႏိုးစြာ၊ရိုက်ိဳးညင္သာခ်စ္ေနမိတယ္။

အခ်စ္မွာ မ်က္ႏွာစာမ်ားစြာရိွတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ကမေသြးထားတဲ႕ေမွာင္ဖ်ဖ်မ်က္ႏွာျပင္ဘက္ျခမ္းက အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕ခ်စ္တယ္။ အလင္းမျပန္ဘူး။ တိတ္ဆိတ္တယ္။ ခ်စ္ေနျခင္းအားျဖင္႔ သူ႕ကို အထိတ္တလန္႕ျဖစ္ေစမွာမဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင္႔ တစ္ခုခုျဖစ္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵမရိွဘူး။ ေဆာင္းရာသီမွာ သူ၀တ္ထားတဲ႔ငု၀ါေရာင္ ဆြယ္တာေလးကို ခ်စ္တာထက္မပိုတဲ႔အခ်စ္၊ သူ႕ေျခသန္းက ပလက္တီနမ္ေျခစြပ္ေလးကိုခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ထက္ၾကီးျမတ္တဲ႔အခ်စ္မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ေလးေနထုိင္ဖုိ႕လံုေလာက္ေအာင္ျပည္႕စံုတဲ႔အရိပ္ေလးတစ္ခုစာကမာၻျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္းဘြိဳင္ေတြဟာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘြတ္ဖိနပ္ကို တံေထြးနဲ႕ေထြးလုိက္ရံုနဲ႕စိန္ေခၚပြဲေတြျဖစ္လာခဲ႔တယ္လုိ႕ဖတ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ကံတရားရဲ႕တံေထြးစက္ေတြေပက်ံေနတဲ႔ ဘြတ္ဖိနပ္ေလးတစ္ခုကို ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ႕မိၾကမလားမသိဘူး။ သဲနာရီမွာသဲေတြကုန္သြားတယ္ဆိုတာ သဲေတြက တျခားတစ္ဖက္ျခမ္းကိုေရာက္သြားတာကိုဆုိလုိတာမဟုတ္လား။ သဲနာရီကို ျပန္လွည္႕ခြင္႔မရခဲ႔တဲ႔ဘြတ္ဖိနပ္ေတြဟာ ဘယ္လုိခရီးကိုဘယ္လုိထြက္ခြာသြားၾကသလဲ ……………။ ေက်ာပိုးထားတဲ႔အရိပ္ေလးကို ရင္ဘတ္ထဲေျပာင္းလြယ္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တဲ႔ခရီး၊ ေႏြရာသီေတြတပ္ဆင္ထားတဲ႔လမ္းမ၊ကႏၱာရေတြ သံခြာတပ္ထားတဲ႔ကုလားအုတ္မ်ား၊ အုိေအဆစ္ကင္းမဲ႔ဇုန္၊ သီးျခားဆန္ေသာ ၾကမ္းရွရွေလ ………………..။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ ဂီတတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔သလို၊ဆူညံျခင္းဟာ ငရဲဘံုျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာဘာမ်ားလဲ။

ရင္ဘတ္ထဲလြယ္ထားတဲ႔အရိပ္ေလးတစ္ခုပဲမဟုတ္လား …………..ညေနခင္းတို႕ရယ္။