ေႏြရာသီကိုပန္ဆင္ေသာ ဥၾသသည္ သာယာညင္းသြဲ႕ ငိုေလ၏

ေႏြရာသီကိုပန္ဆင္ေသာ ဥၾသသည္ သာယာညင္းသြဲ႕ ငိုေလ၏

မီးခိုးေရာင္ကိုယ္စားျပဳမႈေတြနဲ႕ တုိက္စားလြန္းေသာတရား
ပ်စ္ခဲေဆးသားတိမ္တိုက္ထဲကပ္ေနတဲ႔ ပ်ံမရတဲ႔ငွက္မ်ား
ေျခေထာက္မပါတဲ႔ျမစ္ကမ္းနပါးမွာေတာ႔ ေသြးေအးစိတ္သတ္သမား
ဒဏ္ရာသည္းေနသူအတြက္ ေျခသံေလးတစ္ခုဟာလည္း စိုးရြံ႕ထိတ္လန္႕စရာ။

အက်အရွံဳးအေျမာက္အျမားနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အလံက်ိဳးပဲ႔မႈ
အနက္ရိွဳင္းဆံုး ေသြးစက္အေငြ႕ပ်ံခ်ိန္ထိ ခုခံထားတဲ႔ ခံတပ္ေလးထဲ
ရုပ္ဆင္းပ်က္ ျပိဳကြဲမႈက တစစီ ……….။

ေဆာင္းေခၚေတး တေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႕
မေန႕ညအထိ ေမွ်ာ္ခဲ႔ေသးတယ္။
နစ္သြားတဲ႔ရြက္တိုင္မွ ခရမ္းျပာ(ပင္လယ္)ၾကမ္းျပင္ထိ၊
လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ ငုပ္မိသဲတုိင္။

မွားယြင္းတဲ႔ယံုၾကည္မႈဟာ လက္ေခ်ာ္သြားတဲ႔ တက္တူးလို
ေသရာပါရယ္စရာနဲ႕၊
ျမန္ႏႈန္းျမင္႔ရူးသြပ္ျခင္းေတြ ေျပးထြက္သြားပံုကေတာ႔
အရူးတပိုင္းဆန္လြန္းေနရဲ႕၊
ရပ္မရတဲ႔ေျခေထာက္မ်ားနဲ႕ နင္းျဖတ္ရမယ္႔ ဆူးလမ္းေတြက
တနံတလ်ား …… အလိုက္အလ်ားသင္႔မိခဲ႔တဲ႔ရင္ခြင္ အမွားမွာ
ေနာင္တရြက္ေဟာင္း တေၾကြေၾကြ။ ။

Notes:

I wrote this poem with regret.

I didn't use my pen name as well. My mind is shrinking to become a blackhole. See you again in the next big bang.

Regards,

The Gardener