ေရထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတာ ငါးရဲ႕အရသာ...။

ေလထဲမွာ ပိတ္မိေနတာ ငါ႔ရဲ႕ အရသာ ...။

အရသာအတြက္ အာရံုခံမိတယ္ ...

ငါးရဲ႕ ငါနဲ႕

ငါ႔ရဲ႕ ငါ ...

သစ္ရြက္ခ်င္းအတူတူ ..

ငါ႔ရဲ႕ငါက ေခါက္ခ်ိဳးမညီခဲ႔ဘူး။

ေလထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ငွက္ရဲ႕ အရသာ...။

ပ်က္ေနတဲ႔စိတ္ထဲ လာလာျဖစ္ေနတာ ငါ႔ရဲ႕ အရသာ...။

လမ္းသြားရင္း က်ေပ်ာက္ သြားတဲ႕

ငွက္ရဲ႕ ငါနဲ႕

ငါ႔ရဲ႕ငါ ...

သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္ခ်င္းအတူတူ ..

ငါ႔ရဲ႕ငါက ... ခ်စ္သူကို ညႊန္တယ္ ။

ေသြးထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ေသြးနီဥရဲ႕အရသာ ....။

အေယာနိေသာမနသီကာရထဲ ေခ်ာ္လဲေနတာ ငါ႔ရဲ႕ အရသာ .။

ေသြးနီဥရဲ႕ငါနဲ႕

ငါ႔ရဲ႕ငါ ...

ပံုျပင္ေတြၾကိဳက္တာခ်င္းအတူတူ ...

ငါ႔ရဲ႕ငါက ရင္႔က်က္မလာခဲ႔ဘူး။

(လမ္းေတြအားလံုးကို ခပ္တည္တည္ႏႈတ္ဆက္ေနတာ အ၀ိုင္းပတ္ရဲ႕ အရသာ ...။

လမ္းခြဲတစ္ခုထဲနဲ႕လံုေလာက္ခါးသက္သြားတာ ငါ႔ရဲ႕ အရသာ ..။

အ၀ိုင္းပတ္ရဲ႕ ငါနဲ႕

ငါ႔ရဲ႕ငါ ..

အစဥ္အတိုင္းျပိဳလဲခြင္႔ရတာေတာင္ ...

ငါ႔ရဲ႕ငါက အလ်င္စလိုႏိုင္တယ္။)

စကားလံုးေတြရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တာ ၀ိမုတၱိရဲ႕ အရသာ ...။

စကားလံုးေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ျဖိဳဖ်က္ေနခ်င္တာ ငါ႔ရဲ႕ အရသာ ...။

၀ိမုတၱိရဲ႕ ငါနဲ႕

ငါ႔ရဲ႕ငါ ...

ျဖစ္တန္စြမ္းခ်င္း အတူတူ ...

ငါ႔ရဲ႕ငါက ကံဆိုးပါတယ္။

စိတ္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ထြက္တာ စိတၱာႏုပႆနာရဲ႕ အရသာ ...။

ထမင္းစားျပီး ပ်င္းရိလဲေလွာင္းေနခ်င္တာ ငါ႔ရဲ႕အရသာ ...။

စိတၱာႏုပႆနာရဲ႕ငါနဲ႕

ငါ႕ရဲ႕ငါ ...

ဒိုင္ပြဲရပ္တာခ်င္းအတူတူ ...

ငါ႕ရဲ႕ငါက ပိုဖူးေယာင္ခဲ႔တယ္။

မေတာ္တဆတစ္ခုရဲ႕ငါနဲ႕

ငါ႔ရဲ႕ငါ ...

ကဗ်ာေရးခြင္႔ရတာခ်င္းအတူတူ ...

ငါ႔ရဲ႕ကဗ်ာက ေခါင္းစဥ္မပါခဲ႔ဘူး ....။ ။

Zephyr

သမိုင္းဦးေဝါဟာရ

သမိုင္းဦးေ၀ါဟာရ
တစ္ခုခုေျပာခ်င္ခဲ႔တာတဲ႔ ...
သြားေလသူတိမ္တိုက္တစ္ခုက..
ေျပာခဲ႔ဖူးတယ္ ...။

မဆြဲျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ငါ႔စိတ္ရဲ႕ကြန္တိုမ်ဥ္းေတြ ...
ေတာင္တန္းေဒသလား
ပင္လယ္ေခ်ာက္တစ္ခုလား
တစ္ေနရာရာမွာ သူမကို က်ေပ်ာက္သြားတယ္....။

စိတ္တစ္ခုယုတ္ကိုးဆယ္ ...တဲ႔
ယုတ္တစ္ခုကေရာဘယ္ေလာက္လဲ ...
(ဆုတ္)ယုတ္ေနတဲ႔တစ္ခုဟာ သစ္ရြက္ေျခာက္တစ္ခုရဲ႔ ပဲ႔က်သြားတဲ႔ အနားစေလးလား ..
ဒါမွမဟုတ္ .. သူမနဲ႔အတူက်ေပ်ာက္ခဲ႔တဲ႔ ...
ႏွလံုးသားမွတ္ပံုတင္မူရင္းပဲလား ..။

တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ႔
ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္ေနတဲ႔ ငါ႔စိတ္ထဲမွာ ...
သူမနဲ႔အတူ ငါ႔မွတ္ပံုတင္မူရင္းကို
ေရွးေဟာင္းကဗ်ာတူးေဖာ္သူေတြ ...
ေတြ႕ခ်င္လည္းေတြ႕ၾကလိမ္႔မယ္။ ။
Zephyr

ခရမ္းေရာင္္မိုးစက္မ်ားႏွင္႔ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္

တစ္ေန႔တာအေသေတြကိုသြန္ခ်ဖို႕
အရာရာ လံုေလာက္စြာညစ္ညမ္းေန...
မေန႕ကရုပ္နဲ႔ ပဲ ဒီေန႔ပြင္႔တဲ႔ပန္းဟာ ေဟာင္းႏြမ္း ..
မေန႔က စိ္တ္ေတြနဲ႔လူတစ္ခ်ိုဳ႕
ပုပ္ေနျပန္တယ္ ....။

ရရစားစားပါပဲ ..
အဲဒါဟာ ဘီလ္ဂိတ္ရဲ႕လက္သံုးစကားျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ ...
ေတာရမ္းမယ္ဖြဲ႕ရတာ ၁၁ ေယာက္စီပဲလား ..
ေနရာယူထားျပီး အဆင္သင္႔ျဖစ္ခါမွ
ေနာက္ဆံုးညစာက ေရာက္မလာျပန္ဘူး ...။

ဒါမ်ိဳးကျဖစ္တတ္ပါတယ္တဲ႔လား ...
ဟမၻဴရာဘီေတာထြက္သြားတဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔
ေတာက ဟမၻဴရာဘီဆီထြက္သြားတဲ႔အေၾကာင္း
လက္တို႕ေျပာေနတာၾကာခဲ႔ျပီ ..
ၾကာခဲ႔လုပါျပီ ...။

ရွက္တတ္ရင္ မ်က္ႏွာကို ဓားနဲ႔လွီးဖို႕ေကာင္းတယ္ဆိုတာနဲ႔
မ်က္ႏွာတစ္ခုလိုက္ရွာရတယ္ ..
အဲဒီေတာ႔မွ မ်က္ႏွာမရိွတာ သတိရတယ္
အဲဒီကမွတစ္ဆင္႔ ေခါင္းမရိွမွန္း သိသြားမိတယ္ ....
ဒီလိုပါပဲေလ ... ဘယ္သူက သူ႕အေၾကာင္းသူသိခဲ႔လို႔လဲ ...။

မိုးၾကိဳးလႊဲလိုပဲ ...
ေနရာတကာ အေပၚဆံုးမွာရပ္တယ္ ..
တကယ္ မိုးၾကိဳးပစ္ေတာ႔
ေျမၾကီးကို လႊဲေပးလိုက္တယ္ ..
ေစတနာပါ .. ေစတနာပါ ... ေစတနာပါ ...
ရႊန္းရႊန္းေ၀ေနပံုကိုက ရိရြဲလြန္းပါတယ္ ...။

မသိလို႔လိုခ်င္ အစရိွသျဖင္႔
ရသမွ်ဟာဒုကၡ .
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန၀င္မုိးခ်ဳပ္ ..
ဘ၀ကို ၾကိဳးလိုတုပ္ခဲ႔တာ ..
တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္ ...
ခိုင္ျမဲမယ္ထင္လို႕ေႏွာင္ထံုးဖြဲ႔ခဲ႔တာ
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ...
ဖန္ခြက္အကြဲေတြနဲ႔ ..
ခ်စ္သူခင္သူအခ်င္းခ်င္း မို႕...
လက္သင္႔ခံလိုက္တာ ...
ခ်ီးယားစ္ပါကြယ္ ... ငါ႔ခြက္ထဲ ငွဲ႔လုိက္စမ္းပါ႔ ၃၁ ဘံု (လက္က်န္ေလးကို.....)။

အေလ်ာ္အစားမ်ားသေလာက္
ေၾကးမၾကီးလွတဲ႔ဘ၀တစ္ခုပါ ...
အ၀ိဇၹာျမင္႔တံု ျမက္ျမင္႔တံုနဲ႔ ...
စိမ္းစိုထူထပ္ခဲ႔ပါတယ္ ...
စိမ္းစိုထူထပ္ခဲ႔မိပါတယ္.....
စိမ္းစိုထူထပ္မိခဲ႔ပါတယ္.....
စိမ္းစိုထူထပ္ခဲ႔တယ္ ...
။ ။

ခင္မင္စြာျဖင္႔

Zephyr ...
(အနည္းငယ္အေျပာၾကီးေသာ သား)

Notes:

(ကဗ်ာမေရးလိုက္ရတဲ႔ရက္ဟာ ဘုရားသခင္ေသဆံုးေတာ္မူတဲ႔ေန႕လိုပဲ ေၾကကြဲစရာေကာင္းလြန္းတယ္ ...။)
(ကဗ်ာေရးလိုက္ရတဲ႔ရက္ဟာ ေမေမ ျပံဳးေနသလိုပဲ သိပ္ေက်နပ္ဖို႕ေကာင္းတယ္)

ဒီကဗ်ာက ရံုးမွာေရးခဲ႔တာလို႕ မွတ္မိပါတယ္။ ..... ကဗ်ာ အသစ္မေရးျဖစ္တာၾကာေနလို႕ ရံုးမွာ ေရးခ်င္စိတ္ေပၚတုန္း ေရးထားတာပါ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္လ(August 11 )ကေရးထားတဲ႕ ကဗ်ာပါ။

စိတ္ခ်င္းတူသူေတြ တစ္ခုခု ထိေတြ႕လုိက္ရမယ္လို႕ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။