အသက္မျပည္႕မီေရးျဖစ္လုိက္ေသာကဗ်ာ
သို႕ Snow
ငါတို႕ ခ်စ္ျခင္း ... စသျဖင္႔
ခေရပန္းေတြ သီထားမယ္ ... မနက္ျဖန္မနက္
ဘုရားေက်ာင္းဆင္းရင္ ျပံဳးုလိုက္ပါ .........မဟုတ္ဘူး .... ကားေပၚကေန ... လွည္႕ၾကည္႕ပါ။
မဟုတ္ဘူး ...... က်မ္းစာထြက္ဖတ္ရင္ ငါ႔ကုိတစ္ခ်က္ၾကည္႕ပါ။
ငါတုိ႕ ...
ဘုရားစကားသင္တန္း ......ေလွကားထစ္မွာ ...
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေလာက္ ၁၇ လက္မအကြာမွာထုိင္ေနရင္း
တစ္ေယာက္စိတ္နဲ႕တစ္ေယာက္စိတ္ ... ဘယ္ေလာက္ထပ္တူျဖစ္ေနလဲ ...။
သတိမထားမိဘူး ............
Snow ... ငါတုိ႕ရဲ႕ puppy love ... မဟုတ္ဘူး
ႏွလံုးသားကိုဗဟိုျပဳေသာ ငလ်င္ ......
မဟုတ္ဘူး ... အသိဥာဏ္နဲ႕သိပ္မပတ္သတ္တဲ႔ အိမ္စာေတြ ...။
္
ေက်ာင္းမွန္းကန္းမွန္းသိေအာင္
လြမ္းပစ္လုိက္တယ္။
ေဆာင္းရာသီမ်ားစြာ ...
... ဘာလို႕လဲ ..............
ငါတုိ႕ ...............ခြဲရမယ္ .......သန္ဘက္ခါ ...........
ဘယ္ေတာ႔လဲ .............ျပန္မေတြ႕ရရင္ ျပန္လာမွာလား ...........မသိဘူး ..........
ဘုရားသခင္ အလုိေတာ္အားျဖင္႔ ... ငါနင္႔ကို နမ္းလိုက္ရမွာလား။
Excuse Me , snow ... ေက်းဇူးျပဳျပီး မငိုလုိက္နဲ႕ေနာ္ ....................။
ေထြရာေလးပါး ......
မဟုတ္ဘူး ေရာက္တတ္ရာရာ ..........
နင္႔ကိုသတိရတဲ႔အခါ ေရးဖုိ႕ဆိုတဲ႕စာအုပ္ အလြတ္ေလးထဲမွာ ..........
အခုအထိလည္းဗလာ၊
အေ၀းၾကီးကိုေငးရတာၾကာေတာ႔ ...........အေ၀းၾကီးဆိုတာဘယ္နားလဲ ........မ်က္ေတာင္တဆံုးလြမ္းတတ္သူေတြ အမနာပေျပာသလို ..........
ႏွလံုးသားခဲတစ္ပစ္စာ အကြာအေ၀းလား ...........
ရိုေသစြာျဖင္႔ေရးလုိက္ေသာ စာေတြလား .............
ေက်ာင္းသြားရင္း ရထားေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္တယ္ဆိုတဲ႔ စာေတြလား .......
ငါနင္႕ကို လြမ္းတယ္ဆုိတဲ႔ စာေတြလား ...........
မသိဘူး ........ ျပန္လာလုိ႕ရရင္ေကာင္းမယ္။
စိတ္ထဲမွာ
ဘုရားေက်ာင္းေလွကားမွာ ...
ခေရပန္းပင္ေအာက္မွာ ...
အရိပ္ေတြသြားသြားေကာက္တယ္။
စာအုပ္ထဲကုိထည္႕တယ္။
အဲဒီအလုပ္ကိုပဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လုပ္ကို္င္တယ္။
Snow...
ျပန္ေတြ႕တဲ႔အခါ ..........
R.I.P...........
နင္႔ကိုနမ္းရမလား ........
အဲဒီ ျငိမ္သက္စြာလဲေလွာင္းေနတဲ႔ေကာင္မေလး၊
ေသြးျပန္ေႏြးလာတဲ႔အထိ ............
အျပာေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ အုတ္ဂူေလး ........
ျပီးေတာ႔ အျပံဳးေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔နဲ႕ေကာင္မေလး ...........
ငါ႔ကို သတိရေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလနဲ႕ ဒိုင္ယာရီ ......
ကားကိုေျဖးေျဖးေမာင္းပါ......
ငါ႔ဆီကိုျပန္လာျဖစ္တဲ႔အခါ ........
ဘုရားသခင္နာမေတာ္အားျဖင္႔
ငါနင္႔ကိုနမ္းလုိက္ပါရေစ။ ။
Notes:
Dedicated to Snow .
puppy love ဆုိတာကေတာ႔ ငယ္ရြယ္သူေတြ ငယ္တုန္းမွာ အခ်စ္ဆိုတာကို ရွိတယ္ထင္ျပီး အထင္မွားျပီး၊ (တစ္နည္း) ယံုၾကည္ျပီး၊ ႏွလံုးအခုန္ျမန္တာကို အခ်စ္လုိ႕ထင္ျပီး၊ အလြန္အကြ်ံ ေလးနက္လုိက္တာမ်ိဳး။
ၾကီးလာေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ လိုအပ္ရင္ နားလည္ျခင္းေတြဆီကေန ေခ်းငွားယူလုိ႕ရတဲ႔ မႏႈတ္ေလာက္တိုင္း ေခ်းလို႕ရေနတဲ႔ ကိန္းရင္းတစ္ခုေလာက္ပါပဲ။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာ၊ပုလိပ္ကိုဂိတ္မွာ ...ထားႏုိင္ရင္ေကာင္းတယ္။ မထားႏုိင္ရင္ ခံစားခ်က္ဆိုတဲ႔ အသံုးမ၀င္သေလာက္ ဒုကၡေပးတဲ႔ အူအတက္လို အရာေတြ စိတ္ထဲမွာေဖာင္းပြလာႏိုင္တယ္။
မခ်စ္ရရင္ေသမယ္၊ဘာမယ္ဆိုတာေတြမၾကားရတာၾကာျပီ။ ကဗ်ာထဲေတြမွာေလာက္ပဲေတြ႕ရေတာ႔တယ္။ အခုဆို ကဗ်ာထဲေတာင္မပါရွာေတာ႔ဘူး။ အဲဒီလုိ အယူမွားေတြကင္းစင္ဖုိ႕ အခ်စ္ကို လိုတာထက္ တန္ဖိုးမျမွင္႔ထားဖုိ႕၊ လုိတာထက္ပိုျပီး မေျပာထားဖုိ႕လိုတယ္။
တကယ္လည္း ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္၊ သူ႕မိဘေလာက္ေတာ႔ကို္ယ္က အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕ ေကာင္းႏိုင္ဖုိ႕မလြယ္ဘူး။ အားလံုးထက္ပိုခ်စ္မယ္၊ဘာညာေတြကလည္း နားေထာင္ရင္သာ သေဘာက်စရာလိုလိုဘာလုိလုိနဲ႕ အမွန္က ေၾကာ္ျငာဆန္တယ္။ .... အမွန္တရားကို တန္ဖိုးမထားတတ္တဲ႔ေနရာမွာပဲ လိမ္ညာေျပာတဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားလိမ္႔မယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္က ကိုက္သြားတဲ႔ျခင္ကိုက္ဖုေလးတစ္ခုေလာက္ပါပဲ။
အဲဒီတုန္းကေတာ႔ အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕ေပါ႔ ....။
ဒီထက္မပုိပါဘူး။
ခဏခဏ ကုတ္ကုတ္ျပရင္ေတာ႔ ... အက်င္႔ပါေနတာျဖစ္မယ္။
No comments:
Post a Comment