သင္႔စိတ္ကိုနာနာၾကည္႕ပါ .............
ေတာအုပ္.... သတ္ျဖတ္မႈမ်ား .......ေသြးသံရဲရဲ ..... ေသဆံုးေနသူမ်ား ........
သင္႔စိတ္ကို နာနာၾကည္႕ပါ ....................။
ကေလးငယ္.......... ရယ္(ရီ)ေမာေန ... လက္ကေလးကို ဆန္႕တန္းထား .... မိဘရင္ခြင္ဆီသို႕ေျပးလာ ........
သင္႔စိတ္ကို နာနာၾကည္႕ပါ ..............
ပိန္လွီညိွဳးခ်ံဳး ........ေအ႔ဒ္ကူးစက္ခံ ကေလးငယ္ ..........ေဆးရံုရိွ အေပါစားသံကုတင္ေပၚ .......ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကင္းေသာမ်က္လံုးမ်ား ...........
သင္႔စိတ္ကို နာနာၾကည္႕ပါ .....................။
ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္မ်ား၊
ျပဳသူ၊ျဖစ္သူမ်ား ........
ကံမ်ား .....
၀ိပါက္မ်ား .......
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္း ခဏငယ္မ်ား ..........
ခံစားေသာစိတ္နဲ႕ သိေသာစိတ္မ်ား ...
သိရံုမွ် ...
ရပ္လိုက္ၾကရေအာင္ ......................သိရံုမွ် ......................................................................
သင္႔စိတ္ကိုနာနာၾကည္႕ပါ။
စိတ္ကို နာနာၾကည္႕ပါ။
စိတ္ကို စိတ္က သိေနတာကို သိေနပါ။
စိတ္က သူ႕အလုပ္သူလုပ္ေနတာကို နားလည္ပါ ...........
သဘာ၀တရားက သဘာ၀တရားထဲ သဘာ၀တရားလို ေနသြားတာ ..............................။
Zephyr
(သိပ္ကိုေမွ်ာ္လင္႔ထားတာေတြဟာ အေသးအဖြဲလို၊ ေပါ႔တန္တဲ႔ကိစၥလိုျဖစ္သြားရင္ လူေတြက ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ တစ္ေယာက္အတြက္ အေရးၾကီးတာဟာ တစ္ေယာက္အတြက္ အေပၚယံကိစၥျဖစ္ေနတတ္တယ္ .......သိပ္အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔သူပဲ ေၾကကြဲရတာပါပဲ ....။ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြရိွတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီဒဏ္ရာေတြကို ပိုင္ဆိုင္သူေနရာမွာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုမသတ္မွတ္သေရြ႕ .....ဒဏ္ရာေတြဟာ မနာက်င္ပါဘူး။ .........ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သယ္ေဆာင္သြားေလ႔ရိွတဲ႔ ..........ခပ္ညံ႕ညံ႕ကုလားအုတ္ေတြပဲ ...........။ ဒီကဗ်ာကို စိတ္ထဲမွာ ေရးထားတာ ေလးႏွစ္ရိွျပီ။ အဲဒီတုန္းက သာေကတက မိုးကုတ္ဓမၼရိပ္သာတစ္ခုမွာ .........။ အဲဒီမွာ ကိုယ္႔စိတ္ထဲက ဒဏ္ရာေတြကို ျပန္ေရတြက္တယ္။ လႊတ္ခ်ထားႏုိင္တာ လႊတ္ခ်ျပီး မလႊတ္ခ်ႏိုင္ေသးတာေတြ ဆက္သယ္လာခဲ႔တယ္။ တကယ္႔ကို အမွတ္တရပါပဲ ........။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ မေက်ညက္တဲ႔ သင္ခန္းစာကို ထပ္ခါတလဲလဲ ၾကံဳရမယ္ဆိုတာကို ေမ႔ေနခဲ႔ၾကတာပါ။ အခုလည္း ေသလာက္တဲ႔ ဒဏ္ရာေတြကို အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕ေမြးျမဴထားတဲ႔ ခပ္ညံ႕ညံ႕ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေနုတုန္းပါပဲ ..........။ ဆဟားရား (ဆာဟာရ) ကို ခ်စ္မိၾကတဲ႔ ကုလားအုတ္ေတြရဲ႕ တူညီေသာ ဒဏ္ရာဆိုပါေတာ႔ .............။)
(သိပ္ကိုေမွ်ာ္လင္႔ထားတာေတြဟာ အေသးအဖြဲလို၊ ေပါ႔တန္တဲ႔ကိစၥလိုျဖစ္သြားရင္ လူေတြက ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ တစ္ေယာက္အတြက္ အေရးၾကီးတာဟာ တစ္ေယာက္အတြက္ အေပၚယံကိစၥျဖစ္ေနတတ္တယ္ .......သိပ္အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔သူပဲ ေၾကကြဲရတာပါပဲ ....။ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြရိွတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီဒဏ္ရာေတြကို ပိုင္ဆိုင္သူေနရာမွာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုမသတ္မွတ္သေရြ႕ .....ဒဏ္ရာေတြဟာ မနာက်င္ပါဘူး။ .........ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သယ္ေဆာင္သြားေလ႔ရိွတဲ႔ ..........ခပ္ညံ႕ညံ႕ကုလားအုတ္ေတြပဲ ...........။ ဒီကဗ်ာကို စိတ္ထဲမွာ ေရးထားတာ ေလးႏွစ္ရိွျပီ။ အဲဒီတုန္းက သာေကတက မိုးကုတ္ဓမၼရိပ္သာတစ္ခုမွာ .........။ အဲဒီမွာ ကိုယ္႔စိတ္ထဲက ဒဏ္ရာေတြကို ျပန္ေရတြက္တယ္။ လႊတ္ခ်ထားႏုိင္တာ လႊတ္ခ်ျပီး မလႊတ္ခ်ႏိုင္ေသးတာေတြ ဆက္သယ္လာခဲ႔တယ္။ တကယ္႔ကို အမွတ္တရပါပဲ ........။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ မေက်ညက္တဲ႔ သင္ခန္းစာကို ထပ္ခါတလဲလဲ ၾကံဳရမယ္ဆိုတာကို ေမ႔ေနခဲ႔ၾကတာပါ။ အခုလည္း ေသလာက္တဲ႔ ဒဏ္ရာေတြကို အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕ေမြးျမဴထားတဲ႔ ခပ္ညံ႕ညံ႕ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေနုတုန္းပါပဲ ..........။ ဆဟားရား (ဆာဟာရ) ကို ခ်စ္မိၾကတဲ႔ ကုလားအုတ္ေတြရဲ႕ တူညီေသာ ဒဏ္ရာဆိုပါေတာ႔ .............။)
No comments:
Post a Comment