ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ရွင္သန္မႈ

ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ရွင္သန္မႈ
------------------------------------------------
မ်က္လံုးကလြဲရင္
ဘယ္ေနရာမွာမွ အားမရိွဘူး။
ဒီေတာ႔
သံေဝဂကလြဲရင္
ဘာေတြမ်ားရႏုိင္ေသးလဲေတြးမိတယ္။

ပန္ကာဒလက္ဟာ တစ္ခုုခုုကုိစုပ္ယူျပီး
တစ္ခုုခုုကိုု တြန္းထုတ္တယ္။
မိျပီးသားငါးေတြကုိ ပင္လယ္ထဲျပန္လႊတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
လွဲေလ်ာင္းေနတယ္။
အေၾကာေတြကုိဆန္႕ထုတ္တယ္။
ခါးကုုိ ျမွင္႔တင္တယ္။
အျမီးကုုိ လက္သီးလက္ေမာင္းလုိတန္းတယ္။
ခုန္ၾကြေျပးလႊားတယ္။

ေလထဲက ရနံ႕ေတြကုိသိတယ္။
မျမင္ရတဲ႔အသံေတြကုိၾကားတယ္။
မေျပာျဖစ္တဲ႔ စကားေတြကုိနားလည္တယ္။
တိမ္ေတြကုိေမာ႔ၾကည္႕ေတာ႔
တိမ္ဟာ ေလဖိအားနည္းရပ္ဝန္းထဲကုိေျပးဝင္သြားတယ္။
အေၾကြးျပန္မရဘူး၊
သင္ခန္းစာပဲရလုိက္တယ္လုိ႕အဓိပၺာယ္ရတဲ႔နားရြက္တစ္ခ်က္ခတ္လုိက္တယ္။

ေရေသာက္နည္းလာတယ္။
ညညအိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္တယ္။
ေၾကာင္ေဆးပင္ဟာ ေၾကာင္ေဆးပင္မဟုတ္မွန္း
သူ႕ဟာသူသိလာတယ္။

အျပင္ေလာကဟာ အႏၱရာယ္ရိွတယ္လုိ႕
အျပင္ဘက္က ေၾကာင္ကေျပာတယ္။
အိမ္ထဲမွာေနရင္ ၁၄ ႏွစ္၊ အျပင္မွာေနရင္ ၆ နွစ္ ဆုိေတာ႔
ပိုုလာတဲ႔ရွစ္ႏွစ္ကုိ ငါတုိ႕ဘာလုုပ္ၾကမလဲ၊
မွန္ထဲကေၾကာင္က ျပန္မေျဖဘူး။

လက္သည္းအရွည္ေတြဟာ
ပန္းကန္ေဆးရခက္ေစတယ္လုိ႕ သူသိလာတယ္။
လက္သည္းအရွည္ထားရတာ
မိန္းမေနာက္တစ္ေယာက္ယူလုုိက္ရသလုုိပဲလုိ႕ သေဘာေပါက္သြားသလုိလိုိနဲ႕
ေညာင္ ေဝါင္ေဝါင္လုပ္ေနတယ္။
သူ႕အျမီးကုိ ျပန္ဖမ္းခဲ႔တဲ႔ အရြယ္ကုိ လြန္ေျမာက္ခဲ႔ပါျပီလုိ႕၊
သူ႕အေဖဆီ ပုိ႔(စ္)ကဒ္ပုိ႕တယ္။

အေရွ႕အရပ္ကေၾကာင္တစ္ေကာင္က
ေနာင္တေတြလွည္းခုုနစ္စီးစာရေနတယ္ေျပာတယ္။
မနက္တီးေနက် ေၾကးစည္သံမွာ
သူ႕အတြက္လည္းပါတယ္။
ေၾကးစည္သံရဲ႕အဆံုးနားမွာ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားခါနီး
သာယာမႈေလးတစ္ခုရိွတယ္၊
လည္ပတ္ထားခဲ႔သမွ် ျပန္ေျပသြားတာပဲ၊
ထိခတ္မႈဟာ ဂီတပဲ၊
ဖႆ ပစၥယာ ေဝဒနာပဲ၊
အေညာင္းဆန္႕ရင္း အပ်င္းထူေနလုိက္တယ္။

စိတ္ရႈပ္လာေတာ႔
မ်က္စိေတြကုိ ပိတ္ထားလုိက္တယ္။
ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္ဖက္ထားသလုိ
လံုလံုေႏြးေႏြး ဝပ္ေနလုိက္တယ္။
ဒါ ငါ႔အလုပ္မဟုတ္ဘူးဆုိျပီး
ေနလည္တစ္ခင္းလုံး အိပ္ပစ္လုိက္တယ္။
ညဘက္မွာလည္း အေထြအထူးလုပ္စရာမရိွပါဘူး။
အစာဟာ
သခင္ မေသမခ်င္း ေရာက္ေရာက္လာတယ္။

ညည
မွန္ေတြကုိ ကုတ္ျခစ္တယ္။
ကမာၻပတ္လမ္းထဲေၾကြက်ေနတဲ႔ ၾကြက္ေတြရိွမွန္း သိေနတယ္။
စိတ္ရူးေပါက္ေနတဲ႔သူ႕သခင္က
youtube ထဲက အမ်ိဳးသမီးဆီသြားျပီး၊
ေၾကာင္ေမႊးအိတ္လုပ္ဖုိ႕
သူ႕ဆံပင္ေတြမညွပ္ေသးသ၍
ဒီအိမ္မွာေနဦးမယ္စိတ္ကူးတယ္။

လူေတြနဲ႕ေနရတာခက္တယ္။
ဘာသာစကားအခက္အခဲရိွတယ္။
ေနပူထဲမွာထုိင္ေနတာဟာ
ဘာအတြက္လဲလုိ႕ေမးတယ္။
ဘာအတြက္ ဘာအတြက္လုိ႕ေမးတာလဲလုိ႕ ျပန္ေမးလုိက္တယ္။
သူ နားမလည္ဘူး။

ေႏြရာသီရဲ႕
ရွည္လ်ားတဲ႔အရိပ္ေတြထဲမွာ
ျမက္ခင္းထဲဆင္းထုိင္ေနလုိက္တယ္။
လိပ္ျပာဟာ
ထိကရုုဏ္းပင္ေပၚနားဖုိ႕ၾကိဳးစားတယ္။
ထိကရုုဏ္းပန္းေလးဟာ
ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ႔ စၾကဝဠာသစ္တစ္ခုုလုုိပဲ။

ညည
ေယာဂီစၾကၤ ံမွတ္ေနသလုိ
အိမ္ထဲမွာ ပတ္ေလွ်ာက္ေနတယ္။
ေၾကာင္အေမၾကီးဆံုးသြားျပီဆုိတဲ႔ ေၾကးနန္း
ခုုနစ္ႏွစ္ၾကာေတာ႔ေရာက္လာတယ္။
စံပယ္ရနံ႕ေတြသင္းပ်ံ႕ေနတဲ႔ အခန္းထဲမွာ
ရနံ႕ဟာ တစ္ခ်က္ရပ္သြားတယ္။
staccato တစ္ခ်က္ဝင္လာတယ္။
ျပီးေတာ႔ .. ရပ္ထားတဲ႔အသက္ကုိ ဆက္ရွဴတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ ....၊
ေၾကာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။                     ။

Zephyr

(It had been 7 years, mother. RIP.)

မိသူ။

မိသူ။

ၾကယ္ေၾကြေငးေနရင္း၊
ၾကယ္ျဖစ္သြားတဲ႔ညမ်ိဳး ....၊
အိမ္မက္ထဲက လန္႕ႏုိးလာျပီး၊
ေရာက္ေနတဲ႔ဘဝထဲက ျပန္ထြက္မရေတာ႔တဲ႔အျဖစ္မ်ိဳး၊
တံခါးေတြပြင္႔ေနျပီး၊
အပြင္႔ထဲပိတ္မိေနတဲ႔ ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊
မ်က္ရည္အျပည္႕ရိွျပီး
ငုိစရာအျဖစ္မရိွေတာ႔တာမ်ိဳး၊
ကုိယ္႔စိတ္ကုိ ကုိယ္႔စိတ္ထဲ
ေခြေခါက္ပိတ္သိမ္းလုိက္တဲ႔ ေသာ႔ခေလာက္လုိမ်ိဳး၊
ဖႆပစၥယာ မပါဘဲ ေဝဒနာျဖစ္ေနတာမ်ိဳး၊
ေရာက္လာတဲ႔ေနေရာင္ျခည္ ျပန္ထြက္သြားတာကုိ ႏွေျမာေနမိသလုိမ်ိဳး၊

ေမြးေန႕ရွင္မရိွတဲ႔ ေမြးေန႕ထဲ
ခါးခါးသီးသီး ပိတ္မိေနခဲ႔တယ္။ ။

Zephyr
(Happy Birthday, Mother)

ရုုိးရိုုးပိေတာက္

ရုုိးရိုုးပိေတာက္

ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္စံုုတစ္ရာမရိွတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ....
အေစာဆံုုးပြင္႔တဲ႔ ပိေတာက္ထက္ပိုုျပီး ဘာကုိေပးႏုိင္မွာလဲ ....
ႏူးညံ႕ပြင္႔ဖတ္ထဲမွာ
ခ်စ္ျခင္းအဝါဟာ
ေရႊလုိသိပ္သည္းျပီး
သိမ္ေမြ႕လြန္းေနခဲ႔တယ္။

အလွဆံုုးခူးထားတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းဟာ
သူ႕ရင္ခြင္ဆီကုုိ ဘယ္ႏွမိနစ္အတြင္းေရာက္သြားမွာလဲ၊
စီးစရာယာဥ္ဆုုိလုုိ႕
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသာရိွတဲ႔ေကာင္ေလး ...
ေျပး .... ေျပးရံုုေပါ႔ ......။

မနက္ခင္းဟာ လင္းသလား၊
ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာဟာ ဝင္းသလား၊
အိမ္မက္ဖိနပ္အသစ္ၾကီးစီးထားတဲ႔ ဆင္းရဲသားေလး၊
ပိေတာက္ပန္းပုုိက္ေျပးေနပံုုက
ဘုုရင္ဆန္လြန္းေနခဲ႔တယ္။

တိမ္အျပာေတြ ေဖ်ာ႔မသြားပါဘူး၊
အရုုဏ္ၾကိဳငွက္ေက်းေတြ လူေပ်ာ္ေလးကို ရပ္ေငးေနခဲ႔တယ္ ....။
ခ်စ္ျခင္းဟာ လူငယ္ေလးရင္ဘတ္ထဲက တုုတ္ေထာက္ခုန္သမား ....၊
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းအျမင္႔ကုိ
ႏွလံုုးသားရုုန္းအားနဲ႕ ခုုန္ေက်ာ္ျပမတဲ႔။

တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ရဲ႕ ျခံဝင္းတံခါးဟာ
လူတုုိင္းဝင္ဖုုိ႕မဟုုတ္ဘူးတဲ႔၊
အထူးသျဖင္႔
ပိေတာက္ပန္းနဲ႕ခ်စ္ျခင္းကလြဲျပီး၊
အရာရာခြ်တ္ျခံဳက်ေနတဲ႔ ေကာင္ငယ္ေလး ...ဝင္ခြင္႔မသာေတာ႔
တံခါးေရွ႕ရပ္ေငး ...
ေဆြး ... ေဆြးရံုုေပါ႔ ........။              ။

Zephyr

မဟာသၾကၤန္တကၠႏုိ

မဟာသၾကၤန္တကၠႏုိ

ထုိထုိႏွစ္မ်ားကုန္လြန္သြားသည္ကုိ
မ႑ပ္ေပၚမွ ငံု႕ၾကည္႕ရင္း ...
ပိေတာက္ေတြ
ဘယ္လုိအင္အားနဲ႕ပြင္႔ထြက္လာတာလဲ၊
ဝီစကီလုံေမေလးမ်ား ဘယ္လုိေသာကရိွေနသလဲ၊
မ႑ပ္ေပၚမွ ေတြးေနရင္း
ေရမက်တဲ႔ပုိက္နဲ႕၊
သိၾကားမင္းမၾကိဳက္တဲ႔ ဘီယာနဲ႕၊
ေရတြက္ရမွာပ်င္းစရာေကာင္းတဲ႔
ငါးေထာင္တန္ထုပ္ေတြနဲ႕၊
wy စာတန္းပါ ေပ်ာ္စရာေဆးျပားမ်ားနဲ႕၊
ကေလးမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ရံုု ecstasy ကဒ္မ်ားနဲ႕၊
ဆူညံတဲ႔ ျမန္မာျပည္လုပ္ တကၠႏုိဂီတနဲ႕၊
ငါေရြ႕ျပီး တိမ္ေတြ ရပ္ေနတာ သိပ္မၾကာေသးသလုိပဲ။

မူးယစ္ေဆးမပါဘဲ၊
ငါတုိ႕ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ႏုိင္ခဲ႔သလဲ။
ေရေတြမပါဘဲ
ငါတုိ႕ေတြ ဘယ္ေလာက္ေအးခဲ႔ပါသလဲ။
ဒါကုိသိဖုိ႕ ....
ကားကုိေနာက္ျပန္ေမာင္းျပီး
လမ္းက်ဥ္းထဲ drift ဆြဲေကြ႕လုိက္ရာက
သံသရာဟာ
တာယာေတြနဲ႕အတူပါးလ်သြားခဲ႔တာ။

ေရစုိခံအိတ္ထဲက
ဖုန္းတစ္လံုးရဲ႕ဘဝလုိ
အႏၱရာယ္ရနံ႕ကုိ ရေနတာမ်ိဳးလား၊
ျဖတ္ခနဲဆြဲထုတ္လုိက္တဲ႔
baseball bat ဟာ
လူငယ္ဘဝရဲ႕
အႏုပညာသက္သက္ပါပဲ။

အလွျပကား၊
ကုိယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႕၊
သာသနာ႔ေဘာင္ကလူေတြကလြဲရင္
သၾကၤန္က
အားလံုုးကုိ ဖ်န္းပက္ခဲ႔တာပါပဲ။
ေရနဲ႕ျဖစ္ေစ၊
ေသြးနဲ႕ျဖစ္ေစ၊
ဖ်န္းပက္ခဲ႔တာပါပဲ။

သၾကၤန္မုိးကားဟာ
ထံုုးစံအတုိင္း ေၾကကြဲစရာေကာင္းေနျပီး၊
ေကာင္းကင္ဟာ
အျပစ္မဲ႔တန္ခူးလအျပာေရာင္နဲ႕
ၾကည္လင္ေတာက္ပေနခဲ႔တယ္။

တိတိက်က်
ခ်စ္မိခဲ႔တဲ႔ ...
အမိုးဖြင္႔ Jeep ကားတစ္စီးဟာ
သၾကၤန္ရဲ႕
ခ်ဳပ္ရိုုးေၾကာင္းလုိ
ေျပးလႊားေနဆဲ၊

ရုုိေသစြာလြမ္းဆြတ္လုိက္တဲ႔
ပိေတာက္ပန္းရဲ႕အဝါ ....
ရင္ဘတ္ထဲမွာပြင္႔လုိ႕ ....
ရင္က်ိဳးခဲ႔ရတာလား။
အိမ္မက္မွန္းေသခ်ာေအာင္
ျပန္ႏုိးထဖုိ႕ၾကိဳးစားရင္း ...
တစ္ခုေသာ သၾကၤန္ကေန ထြက္မရတဲ႔
Jeep တစ္စင္း ....၊
ခင္ဗ်ားတုိ႕ရွာေတြ႕ခ်ိန္မွာ ....
မီးေလာင္ျပီးေရာေပါ႔ .....။              ။

With Peace,
Zephyr

အနက္ေရာင္မ်ားကို ခုခံျခင္း

အနက္ေရာင္မ်ားကို ခုခံျခင္း

မလြယ္ကူတာေတြျဖစ္လာေတာ႔
မလြယ္ဘူးေပါ႔၊
မလြယ္ေပမယ္႔လည္း
မခက္ေအာင္ ေနမယ္။

မခက္ေအာင္ေနဖုိ႕
လြယ္လြယ္ပဲေျပာတယ္။
မလြယ္တာေတြ ျဖစ္ေနေပမယ္႔၊
မခက္ေအာင္ ေနၾက။

ဆရာဝန္ကေျပာမယ္၊
စိတ္မေကာင္းစရာေတြ၊
မလြယ္ေပမယ္႔၊
မခက္ေအာင္ ေနလုိက္ေတာ႔ အပူကင္းတာေပါ႔။

ေရြးခ်ယ္စရာမရိွတာကို
ဘာကိုေဆြးေနမလဲ၊
မခက္ေအာင္ ေနလုိက္ရံုေပါ႔။

ေခါင္းကိုဆင္နင္းသည္ျဖစ္ေစ၊
ဒဏ္ရာမ်ား နက္ရိႈင္းသည္ျဖစ္ေစ၊
ေၾကကြဲစရာမ်ား အံုဖြဲ႕သည္ျဖစ္ေစ၊
မခက္ေအာင္ေနၾကဖုိ႕ပါပဲ။

မလြယ္တာေတြ ျဖစ္လာေပမယ္႔၊
မခက္ေအာင္ေနဖုိ႕ သတိထားပါတယ္။

တုိေတာင္းလြန္းတဲ႔ ရွင္သန္ခ်ိန္မွာ
က်ေနာ္တုိ႕ဟာ
မခက္ေအာင္ ေနထုိင္သူမ်ားပါပဲ။

မလြယ္တာေတြျဖစ္လာရင္
ဒီကဗ်ာကို နာနာဖတ္ပါ။            ။

Regards
Zephyr

နာက်င္စရာ အေတြ႕အၾကံဳေတြကသာ လူကုိ ရင္႔က်က္ျပည္႕စံုေစတာပဲ။ လူဟာ အခက္အခဲၾကံဳရတာ ထံုးစံပါပဲ။ ဒီအခက္အခဲကို ဘယ္လုိ တုန္႕ျပန္သလဲဆိုတာက လူတစ္ေယာက္စီရဲ႕ လြတ္လပ္မႈနဲ႕အသိဥာဏ္တိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္ကုိ ျပဌာန္းတာ။ ေလာကၾကီးမွာ (ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္) ဒီလူၾကီး မတုန္မလႈပ္ေနသြားတယ္ဆိုတာကိုေတြးၾကည္႕လုိက္ရင္ အရသာရိွတာပါပဲ။ ကုိယ္႔ကိုယ္ကို ေလးစားႏုိင္ဖုိ႕ မခက္ေအာင္ေနတတ္ဖုိ႕ လိုမယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ထင္မိတယ္။

ဘူတာရံု ၃၃

လမ္းက်ဥ္းေလးထဲကထြက္ျပီး၊
လမ္းမက်ယ္ၾကီးမေတြ႕ခဲ႔။

ေတာင္ထိပ္ေပၚတက္ျပီး၊
တိမ္တုိက္ေတြ မေတြ႕ခဲ႔၊

ဟုိဟုိဒီဒီ ေငး၊
ဟုိဟုိဒီဒီ သြားရင္း၊
ဟုိဟုိဒီဒီ လြဲေခ်ာ္ေနျမဲ။

ဗ်ပ္ေစာင္းေလး လမ္းမွာခ်ျပီး၊
ၾကိဳးညိွျပန္ေတာ႔
သံုးရာသီေတးေတြ၊
ေခၚသံေတြ၊
ဆာေလာင္မႈေတြ၊
လွမ္းေခၚလုိ႕ မၾကားမယ္႔အရပ္က
ျမဴခုိးေတြ၊
ေရမရိွဘဲ
ေရတိမ္နစ္ေနတဲ႔ ဂီတနဲ႕၊
ထမင္းမဝတဲ႔ အၾကည္႕ေတြ။

ျပႆနာေတြ မရိွေတာ႔တာမဟုတ္ဘဲ၊
ျပႆနာေတြ ရွိေနတာ သိတဲ႔စိတ္ မရိွေတာ႔သလုိမ်ိဳးေပါ႔။

အရာရာကုိ
ၾကယ္လုိေငးေနရံုုနဲ႕
ျပည္႕စံုသြားေစခဲ႔တယ္။

မိသားစု ထမင္းပြဲကေလးကေန
မိသားစု ထြက္ခြာသြားတဲ႔ေနာက္
ထမင္းပြဲခ်ည္းသက္သက္ က်န္ခဲ႔သလုိ
ေနသားက်မႈမ်ိဳးပါပဲ။

ျပည္႕စံုမႈဆိုတာ
မလုိအပ္တဲ႔အခါ
ခါးသီးစရာ လြဲေခ်ာ္မႈတစ္ခု။

သိပ္ေအးတဲ႔ ေတာင္တန္းေပၚက
ဖြင္႔ဖုိ႕မလုိေတာ႔တဲ႔
ေလေအးေပးစက္ေလးတစ္ခုလို
ခ်စ္ျခင္းဟာ
အေကာင္းအတုိင္း
စက္ေသေနခဲ႔တာေပါ႔။

ေကာ္ဖီခြက္ဟာ
ေကာ္ဖီမပါလည္း
ေကာ္ဖီခြက္ေတာ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေပါ႔။
ေသာက္လုိ႕မရတာကလြဲရင္
ဘဝဟာ
ေကာ္ဖီခြက္ေပါ႔။    ။

ဦးဇက္ဖွာ။
ေခတၱ ၃၃

ခ်စ္ျခင္းတရား

ခ်စ္ျခင္းတရား။

စကားလံုုးေတြက
အေပၚယံကိစၥေတြကုိပဲ ေဖာ္ျပႏုိင္တယ္။
စိတ္ရဲ႕ အနက္အရိႈင္းက
အျပာေရာင္မီးေတာက္ေလးရဲ႕
ေအးျမေလာင္ကြ်မ္းမႈကုိ
ဘယ္လုိဖြဲ႕မလဲ။

စကားလံုးတြက
စကားလံုးေတြပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြအတြက္၊
ဘဝကုုိ၊
တစ္ခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြအတြက္
အသက္ကုိ
စြန္႕ခဲ႔ၾကေပမယ္႔၊
စကားလံုးေတြဟာ
စကားလံုးေတြပါပဲ။

ပညတ္ကေန
ပရမတ္ကုိသြားတဲ႔
ရထားၾကီးေပၚကေန
ခ်စ္ျခင္းတရားကုိ
ပရမတ္တည္႕ဖုိ႕
ထုိင္ေတြးေနတဲ႔ ခရီးသြားရဲ႕
အေတြးမီးခုိးမွ်င္ေတြကို
ဘယ္လုိခ်ည္မွ်င္နဲ႕ ရက္လုပ္ၾကမလဲ။

လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ
ဂီတေတြနဲ႕ဆုပ္ကုိင္လုိ႕မမိတဲ႔အခုိးအေငြ႕ေတြ၊
တိမ္ထဲမွာ ေပၚလာတဲ႔
သူ႕ရဲ႕မ်က္ေတာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကုိ
ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိဖြဲ႕မလဲ၊
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လုိဖြဲ႕မလဲ၊

ဓာတုုေဗဒေျပာင္းလဲမႈေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ၊
ႏွလံုးသားအျပည္႕ေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ႔
အျပာေရာင္မီးေတာက္ေလးရဲ႕
ေအးျမမႈကုိ
စိတ္နဲ႕ပဲေတြးၾကည္႕ရမွာပဲ။

ဟုိးေရွးေရွးတုုန္းက
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေလး၊
ဟုုိးေရွးေရွးတုုန္းက
ဘယ္ဖက္လက္ထဲဖြက္ထားမိတဲ႔
လက္ဖဝါးေလးတစ္ခုရဲ႕
အေရးအေၾကာင္းေတြဟာ
သမုုိင္းတစ္ခု ဆိုုၾကပါစုိ႕။

ႏူးညံ႕လြန္းတဲ႔အခ်စ္ဟာ
နဂုုိေန အလွရိွတာပါပဲ။
ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ
လူ႕ဘဝမွာ
ေတြ႕ခြင္႔ျမင္ခြင္႔ရတဲ႔
အျမင္႔ျမတ္ဆံုး တရားတစ္ခုပဲ။

အိမ္မက္တစ္ခုရဲ႕
တည္ရိွခ်ိန္ဟာ
တဒဂၤေပမယ္႔၊
အိမ္မက္ထဲမွာေတာ႔
အျဖစ္အပ်က္ေတြ သိပ္မ်ားခဲ႔တာပါပဲ။

ငယ္ရြယ္မႈ၊
ေအာင္ျမင္မႈ၊
ခ်စ္သူနဲ႕
ၾကြယ္ဝမႈ
ဒီေလးခုုဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ တစ္ျပိဳင္နက္ ျဖစ္မလာဘူး။

ဘယ္ေလာက္ပဲ
စနစ္တက်သိမ္းထား၊သိမ္းထား၊
ဒဏ္ရာေဟာင္းကေတာ႔
ေကာင္းမလာႏုိင္ဘူး။

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ဒုုကၡေပးဖုုိ႕
စနစ္တက်
စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕
ထုုိင္ေစာင္႔ေနတတ္တဲ႔
အူအတက္ရယ္၊
ကံၾကမၼာရယ္၊
Sniper သမားရယ္ မရိွတဲ႔ ကမာၻဟာ
ဒီထက္ေတာ႔ နည္းနည္း ပိုုေပ်ာ္ဖုုိ႕ ေကာင္းလိမ္႔မယ္။

ဘာတစ္ခုမွ
နာက်င္မေနေတာ႔ေအာင္
ထံုသြားခဲ႔တဲ႔
စိတ္ခံစားခ်က္ေတြဟာ
အေရာင္ေတြ ျဖစ္လာတာပဲ။

ေတာင္ဆိတ္အတြက္
 ၈၀ ဒီဂရီမတ္ေနတဲ႔ ေတာင္တန္းဟာ
ေျမျပန္႕ပဲ။
အေရာင္ေတြဟာ
ပရမတ္တရားဆီ ေျပးဝင္ေနတယ္။

ပိရမစ္ေတြကုိ လူေတြမအံ႔ၾသပါဘူး။
လူေတြအံ႔ၾသတာက
အရြယ္အစားပါ။
လူ႕စိတ္ဟာ
ခႏၶာအတြင္းမွာ ေသးခဲ႔သေလာက္
စၾကဝဠာအျဖစ္ ျပန္႕ထြက္လာေတာ႔
အံ႔ၾသၾကရတာပါပဲ။

စိတ္ဟာ
စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳးပဲ၊
ခႏၶာထက္ၾကီးတဲ႔ စိတ္ဟာ
ပုုိျမင္႔မားတဲ႔ ဘက္ကိုု ေျပးထြက္ဖုုိ႕
ခႏၶာကုုိ စြန္႕ထားခဲ႔တယ္။

ဒါဟာ
အလြမ္းဇာတ္တစ္ခုပါပဲ။
ေျပးထြက္မႈကုုိ လြမ္းၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။
က်န္ေနခဲ႔ရတဲ႔
ေသဆံုုးခႏၶာရဲ႕ အမွတ္အသားအရ
လြမ္းဆြတ္ၾကရတာ။

ေတးသံေတြဟာ
တိတ္ဆိတ္မႈရဲ႕စေပ႔စ္ကုိ
အလွဆံုုးေဖာ္ျပေနတာ။
ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ
ရွင္သန္မႈရဲ႕စေပ႔စ္ကုိ ေဖာ္ျပေနတာ။

စြမ္းအင္ဟာ ျပိဳကြဲမႈမရိွဘူးဆိုုရင္
ခ်စ္ျခင္းဟာ ေျပာင္းလဲသြားတဲ႔ စြမ္းအင္တစ္ခုပါပဲ။
ဒီစြမ္းအင္နဲ႕
စၾကဝဠာအသစ္တစ္ခုကိုု
ဖြင္႔ယူၾကတယ္။
ပန္းပြင္႔တစ္ပြင္႔ကုိ
ဖြင္႔ယူၾကတယ္။
ပန္းရနံ႕ဟာ
လြမ္းဆြတ္စိတ္ရဲ႕
ေျပာင္းလဲစြမး္အင္။

စၾကဝဠာဟာ
စိတ္ဒဏ္ရာရိွသေလာက္
ျပန္႕ကားထြက္ေနတယ္။

ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ
ၾကယ္ေတြကုိ
ေလာင္ကြ်မ္းသြားေစတဲ႔ က်ိန္စာဆန္တဲ႔
စြမ္းအင္မ်ားပါပဲ။

တခါတေလ
လြမ္းဆြတ္ေနတာမဟုုတ္ဘူး။
စၾကဝဠာထဲ
တြင္းနက္အသစ္ေပၚေနတာ။        ။


Zephyr
==============================