Friday, January 7, 2011

ရနံ႕ထုတ္ထားေသာ ပန္းပြင္႔မ်ားႏွင္႔ တဒဂၤပတ္သက္မိျခင္း


ရနံ႕ထုတ္ထားေသာ ပန္းပြင္႔မ်ားႏွင္႔ တဒဂၤပတ္သက္မိျခင္း

မၾကာမၾကာ အက်ၤ ီလက္ကို ေခါက္တင္၊ မ်က္ႏွာထားကိုေျပာင္း ....တစ္ခုခုလုပ္လုိက္မလိုလို ........
၂၀၁၁ ေရာက္သြားသည္အထိ တက္ တေခါက္ေခါက္ ... ဆဲဆဲဆိုဆို ..........
သန္း၅၀ကေန သန္း ၆၀ ျဖစ္လာ ... သဘာ၀ကေန GM ျဖစ္လာ၊
ႏုိ႕ဆီခြက္ကေန ၅ သိန္းဖုန္းျဖစ္လာ။
ဒါေပမယ္႔
ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲ ျဖစ္မလာတာေတြရိွတယ္။

ေျပတီဦးလက္ထပ္သြားလည္းေပ်ာ္ရ၊
တိုက္က်ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ႕လည္းေပ်ာ္ရ၊
စီစစ္ေရးလြတ္လည္းေပ်ာ္ရ၊
(ငနဲၾကီးေတြ ေသလည္းေပ်ာ္ရ)
မိုးရြာလည္းေပ်ာ္ရ၊
ေနသာလည္းေပ်ာ္ရ၊
ဆင္းရဲသားမ်က္လံုးေတြ၊
မေပ်ာ္ရေသးတာလည္းရိွတယ္။

သူေတာင္းစားေတြမ်ားလာတယ္၊
လူေနသိပ္သည္းမႈမ်ားလာတယ္၊
ျမိဳ႕ျပမြမ္းၾကပ္မႈမ်ားလာတယ္။
ျဖိဳဖ်က္မိန္႕က် တုိက္အိုေတြမ်ားလာတယ္။
ပလက္ေဖာင္းေက်ာက္ျပားအကြဲေတြမ်ားလာတယ္။
လူအိုမ်က္လံုးေတြနဲ႕ ကေလးေတြ၊
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း အေသေတြနဲ႕ .....၊
မနက္ျဖန္မပါတဲ႔ စာအုပ္ထဲ ........၊
ၾကက္ေျခခတ္ေတြ ေရးေနၾကတယ္။

အဆင္႔ျမင္႔ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ
အဆင္႔နိမ္႔နိမ္႔ထုိင္ပစ္လုိက္တယ္၊
ေက်းဇူးျပဳျပီး ေရေႏြးတစ္ခြက္ေလာက္ရႏိုင္မလား .......
အနာဂတ္ကို မ်က္ႏွာသစ္ေပးခ်င္လို႕။

လူေတြ ...
အိမ္မက္ေတြ ေပ်ာက္သြားၾကတဲ႔လူေတြ၊
ဒါေပမယ္႔ အဆင္ေျပတယ္ ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဒီလိုပါပဲ လို႕ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေက်နပ္ပါတယ္ လုိ႕ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေသရင္နတ္ျပည္ေရာက္မွာပါ လုိ႕ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ အိပ္မက္ေတြမရိွလည္းျဖစ္ပါတယ္လို႕လည္းေျပာတယ္။

ကိုယ္႔ေျခေထာက္ကို ကိုယ္မပိုင္ဘူး။
ကိုယ္႔ကံၾကမၼာကို ကုိယ္မပိုင္ဘူး။
စား၀တ္ေနေရး .... ကေလးမုန္႕ဖိုး ... ဆန္ေတြအေငြ႔ပ်ံသြားတဲ႔ ဆန္ပံုး .......
လူတန္းေစ႔ .... မဂၤလာပြဲ .....အေမ႔ေဆးဖိုး ....... သားေလးရွင္ျပဳေပးရန္ ......
ေက်ာင္းအလွဴ ..... ကထိန္အလွဴ၊ ....
ရွင္သန္မႈက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ... လုိသေလာက္ေလး သံုးရင္းခ်ိဳ႕ငဲ႔ခဲ႔တယ္။
အသိပညာရဲ႕တန္ဖိုး ....
အသိပညာရဲ႕ အင္အား ....
အသိပညာရဲ႕ ၀င္ေငြရွာႏိုင္မႈ အညႊန္းကိန္းမ်ား ........
ဘ၀ဟာ အယ္လ္ကိုေဟာ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပါျပီးသားပါ။

အလယ္အလတ္တန္းစား မိသားစုရဲ႕ ေန႕လည္စာမွာ
အသားနည္းလာတယ္။
အလယ္အလတ္တန္းစား မိသားစုရဲ႕ အိမ္္ေထာင္ေရးမွာ
စကားနည္းလာတယ္။
အလယ္အလတ္တန္းစား မိသားစုရဲ႕ ကေလးေတြမွာ
သားတို႕ ဘာလို႕ ကံမေကာင္းတာလဲေမေမ ... ေတြ မ်ားလာတယ္ .......။
ဘ၀ၾကီးရဲ႕ မညီမွ်မႈကို ကေလးေတြ သိဖုိ႕ေစာလြန္းတယ္။
လူၾကီးေတြ သိဖို႕ကေတာ႔ ေနာက္က်လြန္းျပီ။

လမ္း သံုးဆယ္မွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ၀င္လုိက္ေတာ႔ ...
ငါ႔ညီ ျပန္ေရာက္ေနတာလား ...ေမးတယ္
အိုး .... ကိုယ္႔ကို မေမ႔ေသးတဲ႔သူေတြ အျပည္႕၊
ယဥ္ေက်းတဲ႔ေလာကၾကီး .........
လာကြာ .. လက္ဖက္ရည္ေသာက္၊
စကားေတြေျပာၾကမယ္ .............
ရယ္ေမာသံစီေ၀လို႕ .....
ဒဏ္ရာရထားတဲ႔ ေၾကးစည္လို .. အသံသာသာပါပဲ .....
ဒါ ........ငါတုိ႕ရဲ႕ မနသီကာရ အစစ္ပဲေပါ႔။

ညေနေရာက္ေတာ႔ ..........
သူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္လာ ..........
အရက္ဆိုင္ကို ခ်ီတက္ၾကမယ္ ရဲေဘာ္တို႕ ..........
ဘ၀ၾကီးမွာ တုိက္ခိုက္စရာ ရန္သူဆိုလုိ႕ သူပဲရိွတယ္ .......
Bottom up ..........
ခြက္ကို ျပန္မခ်ေၾကး ........
ေပ်ာ္စရာလည္း ဒါပဲရိွတယ္ကြာ ..............။

ဆက္ျပီးမူးေနခ်င္တယ္။
အမွန္ကို သိရတာ နာက်င္လြန္းလို႕ ........
အိမ္မက္ထဲမွာပဲ ဆက္လက္ေနထုိင္တယ္ ..........။
ဟုတ္တယ္ ..... အိမ္မက္ထဲမွာ .......
သူတုိ႕ေပ်ာက္သြားတဲ႔အိမ္မက္ေတြကို ေတြ႕တယ္။
လင္းေ၀ .. လွပ .... ျဖဴျငိမ္းရွင္းသန္႕လို႕ ................
အဲဒီမွာ အျပံဳးေတြက အစစ္ ........
ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ ဒဏ္ရာအေငြ႕အသက္မရိွဘူး .........
အားလံုးေနေကာင္းေနၾကတယ္၊
အားလံုး အဆင္ေျပပါတယ္ .........၊
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီမွာ ဒါေပမယ္႔ ဆုိတာမရိွေတာ႔တာကလြဲရင္ေပါ႔ေလ။ ။

Zephyr

No comments: