အေမွာင္ထဲမွာ ႏွစ္ဆယ္႔ရွစ္
အံတိုေနပါျပီကြာ …. ဆိုျပီး သြားတုေတြခြ်တ္ျပတတ္တဲ႔ ေလာကကိုပ်င္းတယ္။ ……. မိတ္ေဆြ သင္႔မ်က္ႏွာ က ဘာလုိ႕ ရန္သူေတြနဲ႕သိပ္တူေနရတာလဲ …….။
အလင္းဟာေကြ႕ေကာက္ျပီးသြားတယ္။ အလင္းဟာ ဘရိတ္မမိတဲ႔ကားတစ္စီးလုိထိုးစိုက္လာတယ္။ အလင္းဟာ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားပါဆိုျပီး တိုက္ခိုက္ေနတယ္။ … ဘယ္ကိုမွမသြားခ်င္တဲ႔သူဟာ ေနရာတကာကို ေရာက္သလိုပါပဲ …………..။ စိတ္ေတြအထားအသိုလြဲေနတဲ႔အခါ …. ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာလည္း အမႈိက္ပံုတစ္ခုမွာ ဘုတ္ခနဲက်လာတဲ႔ဖဲျပားၾကိဳးေခြလို ………..။
ေအာင္ျမင္ျခင္းကို တုိင္းတာတဲ႔ယူနစ္ဟာ စိတ္ဆင္းရဲမႈျဖစ္တယ္။ ကိုယ္႔လူ ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္ျပီလဲ။ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမလဲ ….။ ဆြဲၾကိဳးခ်မယ္႔ၾကိဳးဟာ ေရႊၾကိဳးျဖစ္ဖုိ႕လိုသလား။
စက္၀ိုင္းထဲမွာ လမ္းမွားစရာမရိွဘူးကိုယ္႔လူ။ သံသရာအ၀ိုင္းပတ္ထဲ စိတ္ေအးလက္ေအး လမ္းေလးဘာေလးေလွ်ာက္ …။ က်န္းမာေအာင္ေလ၀၀ရွဴ၊ ဘ၀ကို ဘာ၀နာနဲ႕တြဲ၊ မနက္မိုးလင္းလာရင္ ေနေကာင္းသြားမွာပါ …အဲဒီလုိယံုလိုက္စမ္းပါ။ ႏွစ္ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္။
ျပန္မရႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ လူငယ္ဘ၀၊ အမွားအယြင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္မ်ား၊ မုိက္ေသြးၾကြခ်ိန္လက္သီးမ်ား၊ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ပ်က္ခဲ႔ေသာစီးပြားမ်ား၊ အိုရြယ္ေသာ အျပံဳးမ်ား၊ လူမွန္းသိတတ္စ ေလာကပါလတရားမ်ား၊ …. အမွန္တရားေတာင္ အတုရိွတယ္။
ငါျဖစ္လာမယ္႔ငါကို ငါမျဖစ္ခင္ကအေနအထားထိျပန္ရစ္လုိက္စမ္းပါ။ ထာ၀ရဘုရားသခင္ဟာ ငါ႔မ်က္ႏွာျမင္လုိ႕ေၾကကြဲရျခင္းအားျဖင္႔ ျပစ္ဒဏ္ဆပ္ေျဖေနရမွာမလိုလားလြန္းလုိ႕။ ။
Zephyr
No comments:
Post a Comment