အရာအားလံုးအတြက္ သီအုိရီ
သိပ္ျမင္႔မားတဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႕
ရူပေဗဒေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝ။
ခ်စ္သူကုုိေတြ႕ရိွတယ္။
အခ်ိန္ရဲ႕ ကနဦးကုိ ရွာေဖြတယ္။
မဟာေပါက္ကြဲမႈၾကီး မတုုိင္ခင္က
တြင္းနက္ၾကီးထဲပိတ္မိသြားတဲ႔
အလင္းအေၾကာင္းကို သူေတြးတယ္။
ခ်စ္တဲ႔သူအေၾကာင္းကိုေတြးတယ္။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ တေလွၾကီးနဲ႕
စၾကဝဠာၾကီးကို ေတြးေခၚေနတယ္။
ထင္မွတ္မထားတဲ႔ေထာင္႔ခ်ိဳးကေန
ေမာ္တာႏ်ဴရုန္းေရာဂါက ေရာက္လာတယ္။
ဦးေႏွာက္ကလြဲရင္
ၾကြက္သားေတြ ေသကုန္မတဲ႔။
ခန္႕မွန္းေျခ ေနထုိင္ခြင္႔ ၂ ႏွစ္တဲ႔။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ အၾကီးၾကီးနဲ႕ ပီအိတ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္
နာက်င္ေနတယ္။
ခ်စ္သူနဲ႕ခြဲရမယ္ဆုိတဲ႔အသိဟာ
ေခတ္အဆက္ဆက္ နာက်င္စရာ အေကာင္းဆံုး အေတြးတစ္ခုမဟုတ္လား။
ရဲရင္႔တဲ႔ ခ်စ္သူက
ႏွစ္ႏွစ္တာ ရွင္သန္ခြင္႔ထဲမွာ
လုိအပ္ခ်က္တုုိင္းကို အခ်စ္နဲ႕ျဖည္႕မယ္ဆုိျပီး လက္ထပ္လုိက္တယ္။
တျဖည္းျဖည္း ယုိယြင္းလာတဲ႔ ၾကြက္သားေတြနဲ႕ပဲ
ရူပေဗဒရဲ႕ ဥေသွ်ာင္ ျဖစ္လာတယ္။
ယုိယြင္းလာတဲ႔ ၾကြက္သားေတြနဲ႕ပဲ
ကေလးသံုုးေယာက္အေဖျဖစ္လာတယ္။
ႏွစ္ႏွစ္အတြက္ ေပးဆပ္ႏုိင္ေပမယ္႔
ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ႔
ဇနီးသည္က အေျပာင္းအလဲလုိခ်င္လာတယ္။
အခ်စ္ဟာ
ေမတၱာတရားလုုိ
ေရရွည္မခံဘူးပဲ။
အခ်ိန္ဟာ
ေလာကၾကီးကိုု သိပ္ျခယ္လွယ္တာပဲ။
ခ်စ္တဲ႔သူေတြ လမ္းခြဲၾက၊
ခ်စ္တဲ႔သူေတြ ေပါင္းဆံုုၾက၊
ခ်စ္တဲ႔သူေတြ ေဝးကြာသြားၾက၊
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ တြင္းနက္ထဲက်။
အခ်ိန္ဟာ စၾကဝဠာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ စတင္ခဲ႔၊
ဖြံ႕ျဖိဳးတိုုးတက္လာခဲ႔။
နာက်င္စရာေတြကုိ
ေမ႔သြားဖုုိ႕လည္း အခ်ိန္လုိအပ္တာပဲ၊
အခ်ိန္ရဲ႕ သမုိင္းအက်ဥ္းစာအုပ္ကို
လႈပ္ႏုိင္တဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႕ ေရးသားသြားခဲ႔တယ္။
သူ အခုအထိ ရွင္သန္ေနတုန္းပဲ။
အခုအထိ အလုပ္လုပ္ေနတုုန္း၊
ခုုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ျပီ .....
သူ႕ရဲ႕ အေၾကာင္းကို သူျပန္ၾကည္႕ရင္း
တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ
သူ႕ကိုုယ္သူ ျပန္ျမင္ေနရသလုိပဲေျပာတယ္။
သူ႕ရဲ႕စကားေျပာစက္ကုိ
ရုုပ္ရွင္ရုုိက္တဲ႔သူေတြကိုု
ေပးသံုုးလုုိက္ေသးတယ္။
အခုုေတာ႔
ေျမးကေလးေတြရဲ႕ အဖိုုးျဖစ္ေနျပီ။
ေလာကၾကီးကို
ဘီးတပ္ကုုလားထုုိင္ေပၚမွာထုုိင္ရင္း
ျခယ္လွယ္သြားႏုုိင္တဲ႔
ပါရမီရွင္ၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ
ေတြးခ်င္စရာ၊
ေငးခ်င္စရာ။
သူသည္
အခ်စ္ကိုေတြ႕ရိွခဲ႔ျပီး၊
အခ်စ္ကုုိယ္တုုိင္ဟာ
အခ်ိန္ရဲ႕ ျခယ္လွယ္မႈမွာ
က်ဆံုုးသြားတာကို
ကုုိယ္တုုိင္ၾကံဳခဲ႔သူတစ္ဦးပါပဲ။
စၾကဝဠာထဲမွာ
ရွင္သန္ေနရတာကိုက အလြမ္းဇာတ္ပါပဲ။ ။
With Peace,
Zephyr
No comments:
Post a Comment